Sekcja Poligrafów występowała z wnioskami dotyczšcymi modernizacji zakładów poligraficznych oraz wprowadzania nowoczesnej techniki i technologii w poszczególnych dziedzinach przemysłu poligraficznego. Proponowała wprowadzanie nowych rozwišzań opartych na aktualnych w danym okresie osišgnięciach wiatowego postępu techniczno-technologicznego i organizacyjnego. Dotyczyło to m.in. takich zagadnień, jak: pomiary i sterowanie procesami technologicznymi w wykonywaniu form drukowych i procesach drukowania, automatyzacja składu tekstów i wprowadzanie fotoskładu, potokowoć procesów produkcyjnych, szczególnie w introligatorstwie oraz zastosowanie w nich elektronicznych metod i urzšdzeń pomiarowo-kontrolno-sterujšcych, nowe materiały i surowce, nowoczesny transport, a także naukowa organizacja pracy.
Funkcję tę Sekcja Poligrafów SIMP spełniała przez organizowanie różnego rodzaju konferencji, narad, odczytów, pokazów procesów technologicznych i maszyn, filmów naukowo-technicznych, wystaw, targów, wymiany dowiadczeń, kursów, wycieczek szkoleniowych do zakładów produkcyjnych, na wystawy i targi poligraficzne krajowe i zagraniczne. Były one organizowane przez koła zakładowe, oddziały oraz Zarzšd Główny Sekcji Poligrafów SIMP i odbywały się na różnych szczeblach organizacyjnych, często z udziałem fachowców zagranicznych. Działalnoć ta była jednoczenie dużš pomocš w zakresie szkolenia i dokształcania zawodowej kadry poligraficznej. Zadanie to było od zarania podstawowš funkcjš działalnoci społecznej Sekcji.
Ważnym problemem w tym zakresie było dostarczenie materiałów szkoleniowych i Sekcja Poligrafów wniosła tutaj poważny wkład. Poczšwszy od powstałych, w pierwszych latach działalnoci Sekcji, podręczników do szkolenia pierwszych inżynierów poligrafów po inicjowanie i udział w opracowaniu instrukcji technologicznych szkolenia zawodowego Sekcja Poligrafów wydawała w formie powielonej lub drukowanej różne materiały z konferencji naukowo-technicznych, narad, odczytów, kursów i wyjazdów szkoleniowych. Współpracowała też przy tworzeniu i ocenie programów szkoleniowych oraz podręczników i fachowej literatury poligraficznej, utrzymujšc w tym zakresie kontakty z odpowiednimi instytucjami i wydawnictwami.
Istotnš rolę odegrał tutaj miesięcznik Poligrafika Đ organ Sekcji Poligrafów SIMP, którego długoletnim redaktorem naczelnym był kol. Apolinary Brodecki, pełnišcy przez pięć kadencji funkcję sekretarza Zarzšdu Głównego. W programowaniu i redagowaniu miesięcznika dominowali członkowie Sekcji. Byli oni również w większoci autorami ukazujšcych się w Poligrafice artykułów popularyzujšcych nowoczesnš technologię i technikę dla przemysłu poligraficznego i stanowišcych często materiał do dokształcania działajšcej kadry inżynieryjno-technicznej oraz szkolenia nowej.
W działalnoci Sekcji wiele miejsca zajmowały zagadnienia integracji kadry inżynieryjno-technicznej, wzrostu etyki zawodowej i podnoszenia rangi poligrafa oraz wzajemnej pomocy koleżeńskiej. Służyły temu organizowane na różnych płaszczyznach imprezy towarzyskie, wyjazdy szkoleniowo-turystyczne, Dni Drukarza, jubileusze.
W realizacji swojej działalnoci Sekcja Poligrafów SIMP, jako stowarzyszenie inżynierów i techników przemysłu poligraficznego, współpracowała cile z kierownictwami drukarń i instytucji zwišzanych z poligrafiš. Dotyczyło to m.in. orodków badawczo-rozwojowych, jak: Centralne Laboratorium Farb Graficznych i Centralne Laboratorium Poligraficzne, którego długoletnim kierownikiem był kol. Jan Dorociński Đ jeden z założycieli Sekcji i jej przewodniczšcy w kilku kadencjach (1960-1967), a które przekształciło się w Orodek Badawczo Rozwojowy Przemysłu Poligraficznego, jak również instytucji takich, jak Centrala Zaopatrzenia ăTechnografÓ i ăGrafprojektÓ czy też zakłady remontu i budowy maszyn poligraficznych ăGrafmaszÓ w kilku regionach kraju. W większoci drukarń i instytucji przemysłu poligraficznego istniały koła zakładowe Sekcji Poligrafów.
Zazwyczaj dobrze układała się współpraca w zakresie wyżej wymienionej tematyki społecznej działalnoci Sekcji z gestorami przemysłu poligraficznego. Dotyczy to szczególnie resortu Ministerstwa Kultury i Sztuki i jego Departamentu Techniki, którego długoletnim dyrektorem był kol. Ludwik Lewandowski Đ przewodniczšcy Z.G. Sekcji w latach 1954-1957 i 1967-1969, a następnie Departamentu Produkcji, którego dyrektor kol. Jacek Gorecki wiele lat aktywnie pracował w Sekcji i pełnił różne funkcje, m.in. przewodniczšcego Oddziału Warszawskiego Sekcji.
Podległe MKiS drukarnie i instytucje poligraficzne reprezentowały w różnych okresach: Centralny Urzšd Wydawnictw, Przemysłu Graficznego i Księgarstwa, Zjednoczenie Przemysłu Graficznego, Zjednoczenie Przemysłu Poligraficznego oraz Zrzeszenie Przedsiębiorstw Państwowych Przemysłu Poligraficznego ăPoligrafiaÓ.
Zjednoczenie Przemysłu Poligraficznego jako wiodšce współdziałało w pewnym okresie z Zarzšdem Głównym RSW ăPrasa-Ksišżka-RuchÓ, Zarzšdem Drukarń, Wydawnictw i Zaopatrzenia GZP Wojska Polskiego oraz innymi gestorami poligrafii w ramach Porozumienia Branżowego Przemysłu Poligraficznego.
Współdziałanie Sekcji Poligrafów z przemysłem poligraficznym zostało ujęte w zawartym w VIII kadencji ăPorozumieniu o współpracy pomiędzy Sekcjš Poligrafów SIMP a Sekretariatem Porozumienia Branżowego Przemysłu Poligraficznego, RSW Prasa i innymi gestorami oraz Zarzšdem Głównym Zwišzku Zawodowego Pracowników PoligrafiiÓ. Podobne porozumienie zostało zawarte również w XI kadencji. Współpraca dotyczyła szczególnie organizacji i finansowania akcji i imprez ogólnopolskich oraz wspólnych wystšpień do innych instytucji i władz w zakresie problemów przemysłu poligraficznego.
Na ogół istniała dobra współpraca ze Zwišzkiem Zawodowym Pracowników Poligrafii na wszystkich szczeblach organizacyjnych: kół i rad zakładowych, oddziałów i okręgów oraz Zarzšdów Głównych Sekcji Poligrafów SIMP i ZZPP. Dotyczyło to szczególnie problemów szkolenia kadry i jej spraw bytowych oraz racjonalizacji i wynalazczoci, a także wspólnego organizowania i prowadzenia Klubów Techniki i Racjonalizacji i międzyzakładowych KTiR.
Sekcja współpracowała z wieloma innymi organizacjami i instytucjami zwišzanymi z przemysłem poligraficznym, m.in. Polskim Towarzystwem Wydawców Ksišżek, Polskim Towarzystwem Ekonomicznym oraz ze Stowarzyszeniem
Inżynierów i Techników Przemysłu Papierniczego z siedzibš w Łodzi, organizujšc spotkania i imprezy dotyczšce wspólnych zagadnień: organizacji i ekonomiki przemysłu, jakoci farb, papieru i produkcji poligraficznej.
Kadra poligraficzna organizujšca się przed 50 laty w stowarzyszenie naukowo-techniczne zaczynała z małš liczbš członków, prawie od zera w zakresie inżynierów i techników poligrafów i została w ramach Naczelnej Organizacji Technicznej przyporzšdkowana do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich. Działalnoć jest więc dwupoziomowa: koła zakładowe zakładów pracy i instytucji przemysłu poligraficznego podlegajš organizacyjnie oddziałom SIMP i Zarzšdowi Głównemu Sekcji Poligrafów, a ten Zarzšdowi Głównemu SIMP. Zmuszało to często do ucišżliwej, podwójnej sprawozdawczoci i dodatkowych działań organizacyjnych oraz przedłużało drogę załatwiania spraw. cdn.
