W miarę wzrostu Sekcji Poligrafów pod względem iloci i jakoci zrzeszonej kadry inżynieryjno-technicznej oraz jej działalnoci Sekcja czyniła próby podniesienia swojej rangi w ramach NOT i usamodzielnienia się, zwłaszcza na przełomie lat 60. i 70. oraz ostatnio. Poligrafowie jako jedna z kilkudziesięciu sekcji naukowo-technicznych o profilu wšskobranżowym, których znaczenie było w ramach całej organizacji SIMP zróżnicowane i w pewnym okresie nawet nie były ujęte w Statucie SIMP, napotykali bowiem trudnoci w załatwianiu i reprezentowaniu spraw przemysłu poligraficznego m.in. u władz lub w czasie Kongresów Techników Polskich.
W zwišzku z tym należy zacytować z ăKsięgi SIMPÓ Đ obejmujšcej pół wieku działalnoci mechaników polskich w przemyle, a wydanej w 1963 roku Đ następujšce stwierdzenie: (...) Sekcja Poligrafów, która z uwagi na swš specyfikę branżowš, działa z zupełnš autonomiš, będšc jakby ăStowarzyszeniem w StowarzyszeniuÓ z własnym organem miesięcznikiem Poligrafika...
Sekcja Poligrafów w swojej działalnoci opierała się na uchwałach Walnych Zgromadzeń i programach działania oraz Statucie i wytycznych ZG SIMP, szczególnie uchwalonych na XXII i zatwierdzonych na XXIII Walnym Zjedzie SIMP w latach 70. trzech hasłach: SIMP wychowawcš i organizatorem doskonalenia kadr, SIMP ekspertem i doradcš dla przemysłu, SIMP rzecznikiem spraw osobistych i społecznych.
Członkowie Sekcji Poligrafów oprócz działalnoci na rzecz przemysłu poligraficznego i jego kadry inżynieryjno-technicznej uczestniczyli aktywnie w działalnoci ogólnostowarzyszeniowej. Byli aktywnymi członkami zarzšdów oddziałów SIMP, jak np. wieloletni sekretarze oddziałów: kol. Antoni Gniłka w Warszawie i kol. Tadeusz Filipek w Lublinie, a także Zarzšdu Głównego SIMP, którego członkami byli kol. kol. Ludwik Lewandowski, Jan Dorociński,
Leonard Cichocki i Antoni Szczepański pełnišc odpowiedzialne funkcje.
Sekcja organizowała szereg imprez dotyczšcych przemysłu poligraficznego o coraz większym zasięgu krajowym i międzynarodowym, np. kolejne konferencje naukowo-techniczne: poznańskie ăPoliconÓ i warszawskie omawiajšce postęp techniczno-technologiczny.
Współdziałała też w popularyzacji nowej techniki w skali międzynarodowej, np. przy organizowaniu targów na terenie MPT w Poznaniu oraz imprez popularyzujacych wynalazczoć i racjonalizację przemysłów poligraficznych krajów RWPG.
Współpraca Sekcji z poligraficznymi stowarzyszeniami naukowo-technicznymi krajów RWPG istniała od poczštku, szczególnie z Fachverband Holz, Papier, Polygrafie KdT, z którym już w latach 60. podpisano umowę o współpracy.
W latach 70. zainicjowano regularne spotkania przewodniczšcych i sekretarzy stowarzyszeń naukowo technicznych krajów RWPG, organizowane co dwa lata kolejno w poszczególnych krajach.
Do ważniejszych zdarzeń w działalnoci Sekcji Poligrafów, obok wyżej wymienionych, należy zaliczyć m.in.:
Ľ Konferencję nt. ăZadania poligraficznej kadry technicznej w realizacji programu rozwoju przemysłu poligraficznegoÓ, która odbyła się w Jadwisinie k. Warszawy w dniach 6-8.10.1972 roku. Zgromadziła ona 200 przedstawicieli z 99 zakładów i instytucji przemysłu poligraficznego i stanowiła poważny wkład w opracowanie perspektywicznego rozwoju poligrafii.
Ľ Konferencję nt. ăPoligrafia wczoraj i dziÓ z okazji 500-lecia Drukarstwa Polskiego, która została zorganizowana wraz z Uniwersytetem Warszawskim w dniach 11-12.10.1974 r.
Ľ Uroczystoci 25-lecia Sekcji Poligrafów SIMP, które odbyły się w dniach 15-17.04.1977 r. w Zamku w Opinogórze i w Ciechanowie.
Ľ Pierwszy w dziejach polskiej poligrafii Kongres Poligrafów Polskich, który odbył się w dniach 8-12.09.1999 r. we Wrocławiu zorganizowany m.in. wspólnie z Polskš Izbš Druku. Miał on za zadanie skonsolidować przemysł poligraficzny i ukierunkować jego działalnoć w XXI wieku.
W okresie 50-letniej działalnoci Sekcji Poligrafów SIMP wielu jej członków Đ koleżanek i kolegów pracowało społecznie, z pełnym oddaniem w kołach zakładowych, oddziałach, Zarzšdzie Głównym Sekcji Poligrafów i innych jednostkach organizacyjnych SIMP. Nie sposób wymienić wszystkich pracujšcych ofiarnie w stowarzyszeniu, należy jednak wymienić symbolicznie długoletnich i zasłużonych członków Sekcji Poligrafów, jak kol. kol.: Władysław Wachla Đ Białystok; Eugeniusz Jeliński, Stanisław Sommerfeld, Leon Zajšczkowski Đ Bydgoszcz; Jan Ławnicki Đ Gdańsk; Teodor Cywa, Wiktor Koczub, Józef Mikłas, Antoni Miska, Czesław Sułek Đ Kraków; Tadeusz Filipek, Władysław Jakubowski Đ Lublin; Mieczyslaw Gardy, Lucjan Jagielski, Franciszek Konikowski, Kazimierz Stępniewski, Leon Szychowski, Michał Wieromiej, Stefan Wilmański Đ Łód; Janusz Ignaszczak, Kazimierz Kuberski, Leonard Kulczyński, Stanisław Radomski, Jerzy Szmidt, Czesław Szymaniak, Stefan Tasiemski Đ Poznań; Henryk Narkiewicz Đ Szczecin; Zdzisław Adamski, Apolinary Brodecki, Józef Bester, Leonard Cichocki, Jan Dorociński, Janusz Dudziński, Henryk Getke, Antoni Gniłka, Jacek Gorecki, Stanisław Kacperski, Zygmunt Klimczak, Tadeusz Kłóskiewicz, Michał Lasota, Henryk Lewacz, Ludwik Lewandowski, Henryk Niewiadomski, Narcyz Pięcek, Franciszek Orzechowski, Zdzisław Pohl, Feliks Sikora, Leszek Skórka, Zenon Strzelec, Antoni Szczepański, Władysław Tacikowski Đ Warszawa; Jan Kania, Brunon Kleszczyński, Jan Tekielak Đ Wrocław; Jan Taranowski Đ Zielona Góra.
Niestety, stan wojenny lat 80. z zakazem i ograniczeniem działalnoci stowarzyszeń, lata stagnacji, a następnie okres transformacji społeczno-gospodarczej ostatniego dziesięciolecia doprowadziły do spadku liczebnoci i działalnoci stowarzyszeń naukowo-technicznych sfederowanych w NOT. I tak np. SIMP liczšcy w latach 70. 100 tys. członków posiada ich obecnie ok. 15 tys., a Sekcja Poligrafów Đ ok. 240 członków. Nastšpiło w Sekcji Poligrafów rozbicie dzielnicowe: Zarzšd Główny przeniósł się do Łodzi, powstała Korporacja Poligrafów Poznańskich SIMP oraz Polska Izba Druku Đ wyłoniona z Zarzšdu Głównego Sekcji, jako organizacja gospodarcza skupiajšca drukarnie i instytucje przemysłu poligraficznego.
Istnieje jednak potrzeba zorganizowanej działalnoci stowarzyszeniowej integrujšcej starszš i młodszš poligraficznš kadrę inżynieryjno-technicznš w zakresie: szkolenia i podnoszenia kwalifikacji, aktualizacji wiedzy, przekwalifikowywania się i uzyskiwania tytułów specjalizacyjnych i euroinżyniera; działalnoci rzeczoznawczej w przemyle poligraficznym; pomocy w zaspokajaniu potrzeb życiowych, udzielaniu rekomendacji itp.
Stowarzyszenia naukowo-techniczne sfederowane w NOT muszš obecnie poszukiwać nowych form działalnoci w celu sprostania nowym stosunkom społeczno-gospodarczym. I tak np. SIMP w 1996 roku Đ w 70-lecie swojego istnienia Đ uchwalił, po wczeniejszych konsultacjach, Deklarację Ideowo-Programowš SIMP 2000. Mówi ona m.in. o potrzebie zaktualizowanego samookrelenia, ideologii społecznej i zawodowej, członkach Đ jako podmiocie działania, działalnoci naukowo-technicznej, relacji do społeczeństwa i państwa, łšcznoci z innymi organizacjami społecznymi, strukturze organizacyjnej i rodkach potrzebnych do skutecznego działania.
