Kilka czołowych firm zwišzanych z drukowaniem w technice fleksograficznej postanowiło przeprowadzić badania pewnych aspektów tej techniki, powodujšcych czasem problemy w codziennej praktyce. Chodziło tu o badanie bezporedniego zadrukowywania tektury falistej w maszynie fleksograficznej. Sprawdzano nowe rozwišzania, a rezultaty badań udostępniono do wykorzystania. Przy badaniach współpracowały następujšce firmy: Bobst (maszyny drukujšce), BASF (płyty drukowe nyloflex), Praxair Surface Technologies (laserowo grawerowane ceramiczne wałki rastrowe) oraz Sicpa (farby).
Najczęstszš przyczynš trudnoci przy wysokojakociowym bezporednim zadrukowywaniu tektury falistej jest trapping. Pojęcie to oznacza dokładne nadrukowanie na bezporednio przedtem zadrukowanš powierzchnię lub inaczej: stopień przyjmowania farby przez farbę. Postanowiono zajšć się szczególnie tym problemem i przeprowadzić szereg badań.
Do badań przyjęto następujšce parametry:
Ľ dwa różne typy tektury falistej: B i E,
Ľ cztery rodzaje materiału wierzchniego tektury: niepowlekany, lekko powlekany i powlekany oraz duplex,
Ľ format arkusza: 800 x 1200 mm,
Ľ dwie gruboci płyt FAC-X: 2,84 i 4,70 mm,
Ľ dwa rodzaje tam klejšcych,
Ľ seria farb (na bazie wody) z normalnym, rosnšcym i malejšcym poziomem pH przy niezmiennej lepkoci,
Ľ laserowo grawerowane ceramiczne wałki rastrowe: 320 l/cm, 60Ą, 4 cm3/m2.
Do badań sporzšdzono 2 formy testowe. Zawierały one paski kontrolne do badania trappingu i przyrostu punktów, 3 różne gęstoci rastra (28, 32 i 48 l/cm) oraz schemat ITS do badania barw.
Wydrukowano 53 serie po 50 arkuszy i z każdej serii poddano szczegółowej analizie 10 arkuszy, badajšc następujšce właciwoci:
Ľ napięcie powierzchniowe farby,
Ľ energię powierzchniowš podłoża drukowego,
Ľ trapping (pomiary i badanie wizualne),
Ľ barwometrię.
Wyniki badań:
Napięcie powierzchniowe i energia powierzchniowa
Pomiarów napięcia powierzchniowego farby i energii powierzchniowej podłoża dokonano po to, aby stwierdzić odpowiednie oddziaływanie na efekt trappingu. Wartoci napięcia powierzchniowego wszystkich farb mieciły się w tym samym zakresie. Ma to znaczenie, gdy już zadrukowana wielobarwna powierzchnia ma być zadrukowana jeszcze raz. Wyniki badań doprowadziły do wniosku, że w zasadzie nie należy spodziewać się problemów z kompatybilnociš farb.
Na podstawie pomiarów energii powierzchniowej każdorazowo zadrukowywanego podłoża można było okrelić dobrš przydatnoć każdego podłoża do dokładnego przeniesienia farby.
Trapping
a) Pomiary: Pomiary barw przeprowadzono za pomocš densytometru. Z każdym filtrem mierzono: cztery barwy skalowe (CMYK), barwy dodatkowe: czerwonš (Y+M), niebieskš (M+C), zielonš (Y+C), czarnš (Y+M+C). Łšcznie wykonano 25 440 pomiarów.
b) Kontrola wizualna: Badania były wykonywane przez 20 osób. Każdy wzór oceniano osobno. Warunki dla optymalnego trappingu pokrywajš się z pomiarami, z wyjštkiem kolejnoci kolorów. Najlepszy trapping uzyskano za pomocš następujšcych parametrów dla pomiarów i badań:
Đ płyta: 2,84 mm, piankowa tama klejšca o gruboci 2 mm i gęstoci 60 g/cm3,
Đ podłoże drukowe: niepowlekane i lekko powlekane,
Đ wartoć pH farby: bez istotnej różnicy między trzema zakresami pH.
c) Pomiary kolejnoci kolorów YMCK.
d) Wizualna kontrola kolejnoci kolorów CMYK.
Pomiar barw, opis widm barw
Na papierze nie można przedstawić wszystkich barw, które może rozpoznać oko. Widmo barw odnosi się do płaszczyzny barw, która może być zreprodukowana za pomocš techniki drukowania. Wyrażane jest to jako płaszczyznowe lub objętociowe widmo barw. Pomiary te przeprowadzono, aby okrelić wpływ różnych kolejnoci kolorów na widmo barw.
Za pomocš kolejnoci kolorów YMC można przedstawić w druku więcej barw niż w przypadku kolejnoci CMY.
Podłoża drukowe
Zestawiono następujšcš kolejnoć podłoży: lekko powlekane, duplex i powlekane, niepowlekane.
Badanie 14 wzorów porównawczych wykazało, że podłoże lekko powlekane wykazuje korzystniejsze widmo barw niż podłoże duplex. Podłoże lekko powlekane jest mniej gładkie niż oba pozostałe rodzaje podłoża powlekanego i ma lepsze właciwoci absorpcji. Zwiększa to przyjmowanie farby, szczególnie przy nadrukowywaniu.
Podłoża drukowe niepowlekane majš węższe widmo barw niż inne rodzaje. Ze względu na różne rodzaje fal nie było możliwe porównanie dupleksu z papierami powlekanymi.
Płyty drukowe
Najlepsze rezultaty uzyskano za pomocš płyty nyloflex FAC-X o gruboci 2,84 mm z piankowš tamš klejšcš 60 g/cm3. Odnonie do widma barw: nie stwierdzono istotnej różnicy między płytš FAC-X 4,70 mm a płytš FAC-X 2,84 mm z innym rodzajem tamy klejšcej.
Wartoć pH
Nie stwierdzono większej różnicy między kolejnociš kolorów YMCK a CMYK. Tylko czasem występowały niewielkie, mało znaczšce różnice. Iloć wzorów była zbyt mała, aby wycišgnšć konkretniejsze wnioski.
Rodzaj fali
Analiza 16 porównań wykazała, że przy fali E można osišgnšć znaczšco większe widmo barw niż przy fali B. Papier niepowlekany wykazuje znacznie gorsze widmo od papieru powlekanego.
Wnioski
Pomiary wykazały, że odnonie do widma barw i trappingu najlepsza jest kolejnoć kolorów YMCK. Zaleca się jednak pracę z kolejnociš CMYK, gdyż przy niej znacznie mniejsze sš trudnoci z trappingiem przy obserwacji gołym okiem.
Nie jest konieczne ustawianie dla każdej farby specjalnej wartoci pH w celu zmniejszenia efektu trappingu.
Jakoć drukowania wraz ze zmniejszeniem efektu trappingu zależy od kontaktu między płytš a podłożem drukowym (tekturš). Wszystkie badania wykonane z piankowš tamš klejšcš 60 g/cm3 w kombinacji z cienkš płytš dały lepsze rezultaty niż inne kombinacje (gruba płyta lub inny typ pianki z cienkš płytš).
Na podstawie artykułu ăUntersuchungen zur Standardisierung im FlexodruckÓ z ăFlexo+Tief-DruckÓ nr 3/2002 opracował ZZ
