Ponieważ farba jest podstawą każdego druku, to właściwości farb muszą być dostosowane do wymagań stawianych przez technikę drukowania offsetowego, tak aby zapewnić ich właściwe przenoszenie poprzez formę drukową na podłoże.
Odporność na wysokie temperatury. Odporność na działanie wysokich temperatur jest ważna w przypadku foliowania na gorąco, zgrzewania gotowych druków lub też produkcji opakowań przeznaczonych do podgrzewania w piekarnikach.
Pigmenty zastosowane do produkcji muszą gwarantować niezmienność swojej kolorystyki. Natomiast spoiwa odpowiedzialne są za trwałość wiązania warstwy farby z podłożem. Pod wpływem wysokiej temperatury powinny one umożliwiać tworzenie stabilnego połączenia druku z innym materiałem i nie wpływać na ten proces w żaden negatywny sposób. Ponadto nie mogą wykazywać tendencji do żółknięcia i nie powodować np. klejenia się powierzchni druku do wałków kaszerujących.
Zaleca się, aby w przypadku wymaganej odporności na wysokie temperatury zawsze przeprowadzić praktyczne testy.
Barwa i jej pomiar
Barwa
Barwa jest najważniejszą właściwością optyczną druku, potocznie nazywana jest również kolorem.
Barwa jest zjawiskiem, które odbierane przez oko trafia do mózgu i wywołuje w nim określone wrażenie zmysłowe. Przyczyną powstawania wrażeń wzrokowych jest światło, czyli promieniowanie elektromagnetyczne rozprzestrzeniające się w formie fal o określonej długości i częstotliwości drgań. Tylko część fal elektromagnetycznych postrzeganych jest przez człowieka jako światło barwne. Reszta znana jest i wykorzystywana jako promieniowanie rentgenowskie, podczerwone, nadfioletowe lub też fale radiowe.
Światło definiuje się poprzez intensywność i odpowiedni skład jego spektrum.
Naturalne światło słoneczne powoduje wrażenie wzrokowe światła białego. Nie jest ono jednak jednorodne i można je rozszczepić przepuszczając przez pryzmat. Powstaje wtedy wstęga o barwach tęczy, którą nazywa się spektrum światła białego. Widoczne są w nim różne wiązki kolorystyczne układające się w określonej kolejności od barwy czerwonej, pomarańczowej, poprzez żółtą, zieloną, niebieską, indygo do fioletowej. Każdej z nich odpowiada określona długość fal elektromagnetycznych.
Oko ludzkie odbiera długość fal elektromagnetycznych tylko w zakresie od 380 do 780 nm. Zakres ten nosi nazwę światła widzialnego.
Poza granicą 380 nm znajduje się obszar promieniowania nadfioletowego, a poza granicą 780 nm promieniowania podczerwonego, które nie są widoczne dla ludzkiego oka.
Z natury wszystkie przedmioty pozbawione są barwy, poza ciałami, które same fale elektromagnetyczne emitują, jak np. słońce i różnego rodzaju inne źródła oświetlenia. Dopiero światło padające na dany przedmiot powoduje, że po jego odbiciu od powierzchni oko ludzkie odbiera wrażenie barwne.
Padające na obiekt promieniowanie świetlne może być:
– transmitowane, czyli przepuszczane (przechodzi w całości przez obiekt nie zmieniając barwy),
– absorbowane, czyli pochłaniane (całkowita absorpcja powoduje postrzeganie obiektu jako czarny, częściowe pochłanianie promieni wywołuje zmianę barwy),
– odbijane w sposób kierunkowy (zmienia wrażenie barwne),
– reemitowane, czyli odbijane w sposób rozproszony (światło odbite w całości postrzegamy jako kolor biały).
Idealna biel reemituje w całości padające na nią światło, a idealna czerń pochłania je całkowicie.
Postrzegamy tylko te barwy, które odpowiadają długościom fal elektromagnetycznych odbitych od obiektu. Np. warstwa niebieskiej farby odbija tylko niebieską część spektrum, a pozostałą część spektrum absorbuje.
Barwy wypadkowe powstają przez:
– nakładanie na siebie promieniowania o różnych barwach, tzw. mieszanie metodą addytywną,
– odejmowanie części promieniowania ze światła białego, tzw. mieszanie metodą subtraktywną.
W addytywnym mieszaniu podstawowymi barwami są czerwona, zielona i niebieska, które nachodząc na siebie całkowicie sumują się w światło białe. Przy nakładaniu promieniowania poszczególnych barw leżących obok siebie parami tworzą się barwy w postaci żółtej, cyjanu i magenty (purpurowej).
Mieszanie metodą subtraktywną polega na tym, że od światła białego odejmuje się części składowe, przy czym odjęcie wszystkich składowych powoduje wrażenie czerni. Podstawowymi barwami subtraktywnymi są żółta, magenta i cyjan, które uzyskuje się albo przez odjęcie od światła białego jednej z barw addytywnych za pomocą filtra, albo zmieszanie dwóch barw addytywnych. cdn.
Ewa Rajnsz
Artykuł sponsorowany
Alfa-Print Sp. z o.o.
ul. Świętokrzyska 14A
00-050 Warszawa
