W ciągu ostatnich dwóch lat coraz więcej słyszy się na temat kodów o nazwie Quick Response (QR) w branży poligraficznej. Zapewniają one natychmiastową gratyfikację w świecie coraz bardziej bezprzewodowej komunikacji. Wynalezione w Japonii w 1994 roku, kody te rozpowszechniły się wraz z pojawieniem się na rynku smartfonów.
Kody QR są dwuwymiarowymi kodami matrycowymi (w przeciwieństwie do kodów paskowych), łączącymi świat fizyczny z Internetem. Połączenie odbywa się w momencie, gdy użytkownik skanuje kod QR używając inteligentnego telefonu wyposażonego w aparat fotograficzny i odpowiednie aplikacje. Opublikowany ostatnio standard ISO umożliwia każdej firmie używanie zakodowanych danych tekstowych, w tym adresów URL w podlegających skanowaniu obrazach.
Kody QR – jak również ScanLife Ezcode, Microsoft Tag i około 50 innych rodzajów kodów 2-D w domenie publicznej – zapewniają komunikację o szybkości światła pomiędzy producentami reklam i konsumentami. Reklama zazwyczaj zawiera wezwanie do działania: konsument jest proszony o zadzwonienie pod numer telefonu, pójście do sklepu, odwiedzenie portalu internetowego itp. W przypadku większości reklam istnieje opóźnienie między świadomością konsumentów a ich późniejszymi działaniami. W mobile marketingu nosi to nazwę „drop off”. Kody 2-D eliminują te opóźnienia. Dzięki nim możemy zeskanować kod i natychmiast odpowiedzieć na reklamę na ekranie naszego telefonu.
Skanowanie kodu 2-D eliminuje potrzebę ręcznego wystukiwania tekstu – kod natychmiast przenosi użytkownika do adresu URL, odtwarza wideo lub wyświetla tekst. Kody 2-D zawierające adresy URL mogą być drukowane w gazetach lub na posterach ogłoszeniowych, wizytówkach, umieszczane na budynkach lub prawie każdym obiekcie fizycznym, w celu uzyskania potrzebnych informacji.
Istnieje wiele kreatywnych zastosowań kodów 2-D i wiele jeszcze zostanie wynalezionych. Kluczem do sukcesu jest staranne przemyślenie planu wprowadzania kodów 2-D do modelu biznesowego lub kampanii marketingowej. Prawidłowo wykonany jest doskonałym sposobem zwiększenia dochodowości biznesu.
Testuj jak najwięcej
Wystarczy jedno negatywne doświadczenie, aby zrazić do siebie konsumentów. Dlatego też powinno się sprawdzić zdolność skanowania swoich kodów na kilku różnych przenośnych urządzeniach. Fakt, że kod działa na jednym urządzeniu, nie oznacza, że będzie działać poprawnie na innym. Do prawdziwych weryfikacji należy użyć profesjonalnego skanera kodów paskowych. Przykładowo skaner Integra 9500 zapewnia szczegółową ocenę w skali od A do F. Oceny „C” i wyższe oznaczają, że kody przeszły pozytywnie próbę.
Uczyń to tak prostym, jak to tylko możliwe Niektórzy konsumenci mogą nie wiedzieć, czym są kody 2-D (lub kody QR). Inni z kolei mogą być już zaznajomieni z koncepcją, ale mieć jedynie mgliste pojęcie o korzystaniu z nich. Należy więc nadać naszemu marketingowi charakter opisowy. Można np. dołączyć zdanie: „Skanuj ten kod z telefonu komórkowego. Jeżeli potrzebujesz darmowego czytnika – pobierz go tutaj: [URL]. Albo po prostu wyślij tekst [CODE] na ten numer.”
Poznaj żargon
Z technicznego punktu widzenia dwuwymiarowe kody takie jak ScanLife Ezcode, Microsoft Tag czy też inne z 50 tego rodzaju kodów 2-D dostępnych publicznie nie są kodami QR. Mówienie o nich jako o kodach QR jest takim samym błędem jak mówienie o googlowaniu w Internecie, podczas gdy w rzeczywistości używamy Yahoo.
Prawdopodobnie wszystkie kody 2-D można uważać za kody szybkich odpowiedzi – wszystkie działają szybko. Marka handlowa „QR Code” jest specyficzna tylko dla firmy Denso-Wave, natomiast termin „kod 2-D” obejmuje wszystkie odmiany tej technologii.
Przyjrzyj się bliżej
W przeciwieństwie do jednowymiarowych kodów paskowych UPC, kody dwuwymiarowe (matrycowe) mogą zawierać informacje zarówno na osi pionowej, jak i poziomej. Może też być w nie wbudowanych znacznie więcej danych.
W kodach paskowych EAN/UPC tylko białe poziome przestrzenie między czarnymi liniami pozwalają na odczytanie zakodowanych w nich danych. W zależności od rodzaju i długości, tradycyjny kod kreskowy może pomieścić od 6 do 50 znaków. Kody 2-D mogą zapisać do 7089 znaków numerycznych lub 4296 znaków alfanumerycznych. Wykrywanie trzech pozycji – mniejsze kwadraty widoczne w trzech rogach kodów QR – pozwala na odczytywanie ich w dowolnym kierunku.
Potężny moduł
Najmniejszy element kodu QR nazywany jest modułem. Aby dostosować się do możliwości większości telefonów komórkowych, ich soczewki nie powinny być mniejsze niż 1 mm. Najwyższej jakości czytniki ręczne mogą mieć mniejsze przesłony, a tym samym mogą odczytać mniejsze moduły.
Łączna wielkość symbolu i „cichej strefy” ustala ogólną wielkość obrazu. „Rozmiar symbolu” odnosi się do szerokości kodu od czarnej krawędzi do czarnej krawędzi „cichej strefy” (ang. Quite zone). „Cicha strefa” to biała obwódka, która zapewnia, że urządzenie może odczytać kod. Cicha strefa powinna mieć szerokość co najmniej czterech modułów.
W miarę rozwoju przenośnych aparatów telefonicznych minimalny rozmiar kodu QR nadal się kurczy. Około 90 proc. telefonów dostępnych obecnie na rynku może odczytywać kody o wysokości i szerokości 26×26 mm.
Aby jednak zapewnić jak największy wskaźnik sukcesu odczytywania w obrębie szerokiej gamy telefonów, kod powinien mieć rozmiary 32×32 mm, z wyłączeniem „cichej strefy”. Nowsze modele kamer w komórkach z udoskonalonymi makromożliwościami mogą odczytywać kody QR, których wysokość i szerokość są mniejsze niż 10 mm.
Rozważ rozmiar
Im więcej zakodowanych danych, tym większa liczba pikseli. Jeśli jednak jest zbyt wiele danych, czytnik w komórce nie może odczytać kodu. Im prostszy kod, tym większa szansa na to, że będzie można go odczytywać z powodzeniem na wielu mobilnych urządzeniach.
Skracacze URL (ang. shorteners) przyczyniają się do zmniejszenia ilości informacji w kodzie 2-D, a tym samym jego złożoności i wielkości.
Wybierz mądrze
Istnieje ok. 50 rodzajów kodów 2D w domenie publicznej. Datamatrix i kody QR są najlepsze dla mobilnych aplikacji rynkowych. Oba oferują bezpłatne, powszechnie dostępne do ściągnięcia dekodery (w niektórych przypadkach, szczególnie w nowszych modelach, dekodery są instalowane fabrycznie w telefonach komórkowych).
Datamatrix jest najczęściej używanym i najwydajniejszym kodem 2D. Ma on największe wsparcie ze strony niezależnych producentów tworzących i dekodujących kody. Ponieważ są one bardziej zwarte, kody te są albo mniejsze, albo mogą być odczytywane z większej odległości, jeżeli druk będzie tej samej wielkości co w przypadku innego kodu.
Datamatrix jest o 30-60 proc. bardziej efektywny przestrzennie, jeśli chodzi o kodowanie tych samych danych, łatwiej jest też zmieścić ten kod na stronie lub ekranie.
Datamatrix i kody QR mogą być tworzone przy użyciu różnych generatorów kodów 2-D. Takie kody jak Ezcode i Microsoft Tag Ezcode są własnościowe i generatory innych producentów nie mogą ich tworzyć. Użytkownicy mogą więc znaleźć się w trudnej sytuacji, jeśli dostawca własnościowych kodów wyjdzie z biznesu, będzie miał problemy z serwerem lub zacznie żądać opłat za darmowe dawniej usługi.
Offline vs online
Kody offline nie wymagają połączenia z Internetem. Odczytywane są bezpośrednio na telefonie komórkowym, ponieważ dane są pobierane z samego kodu.
Kody online wymagają połączenia z Internetem lub telefonicznego i wskazują adres URL, który powoduje interakcję z serwerem. Gdy kod jest używany jako wskaźnik, informacje mogą być aktualizowane w URL – wszystkie kody 2-D, które zostały opublikowane, pozostają aktualne. Sam kod nigdy się nie zmienia, ponieważ zawiera tylko adres strony internetowej o ustalonej długości. Kod online użyty jako wskaźnik do strony internetowej jest znacznie wyraźniejszy i bardziej wydajny niż kod offline, który koduje wszystkie informacje bezpośrednio. Wiele mobilnych czytników ma problemy z kodem większym niż 33×33 mm (od 50 do 100 znaków).
Kody offline są najlepsze dla małych ilości tekstu takich jak numer telefonu lub krótkie dane kontaktowe.
Bezpośrednie vs pośrednie
Bezpośrednie kody zwykle są większe od pośrednich, ponieważ zawierają adres URL z pełną wiadomością związaną z kodem. Po zakończeniu skanowania bezpośredni kod jest dekodowany przez oprogramowanie na urządzeniu przenośnym, które wysyła wyodrębniony adres URL do mobilnej przeglądarki tak, jakby został on wprowadzony do komputera: > Skanuj kod > dekodowanie > ostateczny adres URL.
Natomiast kody pośrednie przechowują indeks w bazie danych zawierającej informacje o kodzie. Użytkownicy mogą śledzić wskaźniki takie jak częstość skanowania i demografii. Tak jak bezpośrednie kody, oprogramowanie działa w telefonie i dekoduje dany kod. Ale tu oprogramowanie tworzy URL do adresu strony internetowej podanej w indeksie i przekazuje je do miejsca docelowego: > Skanuj kod > dekodowanie > pośredni URL > indeks referencji > ostateczny adres URL.
Na podstawie „American Printer” opracował TG
