Kolejne seminarium Polskiej Izby Fleksografów „Opakowania tekturowe +flekso” (26.5.2015) było przeznaczone przede wszystkim dla producentów opakowań z tektury falistej zadrukowywanych fleksograficznie. Jako neutralna, ogólnie dostępna platforma wymiany wiedzy dla fleksografów seminarium obejmowało wykłady programowe podczas konferencji oraz miniwystawę.
Konferencję zainicjował wykład „Wałek dozujący. Współczesne definicje i podstawowe parametry wyboru” wygłoszony przez Wojciecha Barabasza (Barmey). Ogromna presja rynku na jakość opakowania powoduje ciągłe zmiany w zakresie komponentów procesu drukowania fleksograficznego. Wałek dozujący farbę (nazywany np. wałkiem rastrowym) zyskał również wiele nowych definicji. Pojawiły się nowe rozwiązania konstrukcyjne i sposoby diagnozowania wałków, m.in. powstały mikroskopy, które za pomocą pomiarów warstwicowych są w stanie określić pojemność struktury reliefu zewnętrznego. Prelegent przedstawił składniki procesu i produkcji wałków rastrowych oraz dwa najczęściej spotykane rozwiązania, które mają wyeliminować wady procesu drukowania za pomocą konwencjonalnych narzędzi. Są to wałki z wydłużonymi kałamarzykami oraz wałki o otwartej kanalikowej strukturze ze slalomowym przebiegiem progów. Ilustracje stworzone na podstawie analizy współpracy punktu drukującego z tymi strukturami pozwalają sprawdzić, czy są one w stanie pomóc w pokonaniu ograniczeń i umożliwić swobodniejsze sięganie po dostępną już od strony płyt i repro technikę druku najwyższej jakości, czyli przekroczyć rozdzielczość płyty 175 lpi.
Rafał Gawryszczak (Flint Group Polska) poświęcił swoje wystąpienie błędom w zadruku tektury falistej. Błędy występujące w procesie produkcji opakowań są także znane w sektorze tektury falistej. Złożoność procesu produkcyjnego obejmująca z jednej strony przygotowanie formy drukowej, druk procesowy ilustracji, elementów aplowych opakowania i ograniczenia technologiczne wynikające np. z wielkości i kształtu oraz przyrostu punktu rastrowego, a z drugiej strony materiały eksploatacyjne (szczególnie farba drukująca oraz podłoże) powoduje, że brak dogłębnej wiedzy na każdym etapie (prepress, drukowanie, dobór materiałów…) skutkuje błędami uzewnętrznionymi na wydrukowanym arkuszu, a często wielu arkuszach gotowego wyrobu i stratami produkcyjnymi powodującymi zwiększenie kosztów oraz opóźnienia produkcyjne. Producent farb drukarskich dostarczając medium, które transferuje odwzorowanie oryginału z formy drukowej na podłoże, znajduje się w szczególnej sytuacji wymagającej głębokiej wiedzy. Przyjmując systematykę kluczowych elementów mających wpływ na błędy w postaci: maszyny, wałków rastrowych, farby, projektu opakowania, form drukowych i podłoża z tektury falistej prelegent podzielił się z uczestnikami swoją wiedzą i na przykładzie szeregu ilustracji opisał konkretne przypadki występowania błędów z podaniem potencjalnych przyczyn.
Raymond Barsamian (Cuir) przedstawił najnowsze osiągnięcia tej firmy w bezpośrednim druku na tekturze falistej. Uruchomienie przez firmę Cuir produkcji maszyn dla sektora tektury falistej miało miejsce w 1932 roku (składarko-sklejarka). W 1984 wyprodukowano pierwszą maszynę fleksograficzną MKI offline, a w 2002 wprowadzono na rynek maszynę fleksograficzną MR inline, a następnie w 2009 MK LINE offline z serwomotorem na każdym zespole drukowym. W tym roku firma oferuje nowy model MK III EVOLUTION offline także z napędem bezpośrednim, nowym sterowaniem, kontrolą lepkości i inspekcją wideo; format zadruku 1650x2250, prędkość 10 000 ark./h (37 000 m2/hP). Parametry techniczne modelu obejmują: zadruk arkusza od góry, sztywny żeliwny korpus redukujący drgania, podwójny system dozowania farby, szybką zmianę wałków rastrowych, ciśnieniowy transport arkuszy, podajnik bez rolek ciągnących, dzięki któremu osiągamy precyzję pasowania, korekcję długości druku i opcję płyt różnej grubości, automatyzację ustawień, końcową kontrolę jakości oraz eliminację paskowania.
„Kodak dołączył… propozycja dla tektury falistej” to tytuł prezentacji wygłoszonej przez Jacka Galińskiego (Kodak Polska). Zachowanie tej samej zgodności barwy/koloru – czynnika bardzo ważnego w produkcji opakowań – powiązanego z tym bezpieczeństwa, najwyższej stabilności i wydaj-
ności drukowania, jak i wysokiej jakości w trakcie całego nakładu nie jest łatwym zadaniem i wymaga określonej techniki, w tym m.in. zastosowania odpowiednich form drukowych. Takie rozwiązanie oferuje Kodak w postaci systemu Flexcel NX Wide 5080 i serii płyt Kodak Flexcel NX, a także jej rozwinięcia Flexcel NXC w celu zapewnienia wysokiej trwałości oraz „zdjęciowego” odwzorowania grafiki opakowań. Składowymi systemu są technologie rastrowania SquareSpot z głowicą Quantum, która wypala punkt w masce filtrującej TIL płyty fleksograficznej czy opcja Digicap NX Patterning do „strukturowania” powierzchni – reprodukcji profilowanych „kałamarzyków” przenoszących farbę z wałków rastrowych na zadrukowywane podłoże i przyczyniających się do wzrostu gęstości.
O tym, że zakup nowej komory raklowej z włókna węglowego to bardziej inwestycja niż wydatek, przekonywał Flavio D’Andria (Packaging Plast). Korzystając z doświadczeń uzyskanych ze współpracy z wiodącymi producentami maszyn drukujących i przetwórczych zdobytych jako dostawca elementów wytworzonych z metalu i tworzywa sztucznego, firma rozpoczęła produkcję własnych komór raklowych z włókien węglowych. Znane powszechnie komory raklowe z aluminium mają ograniczoną żywotność ze względu na korozję na skutek długotrwałego kontaktu z wodą, ługami i kwasami. Łatwe jest też przyleganie resztek farby do powierzchni. Zastosowanie włókien węglowych skutkuje uzyskaniem takich korzyści jak: wzrost odporności mechanicznej, wzrost sztywności, mniejszy ciężar, brak korozji, a farba nie przylega do powierzchni. Komory wykonane są całkowicie z włókna węglowego budującego strukturę przekroju wyrobu, co zapewnia większą sztywność i brak odkształcania komory niezależnie od szerokości maszyny i wpływu temperatury.
Z prezentacją pt. „nyloflex NExT – jakość i standaryzacja dla tektury falistej” wystąpił Kamil Haczmerian (Scorpio). Wzrost wymagań jakościowych wobec opakowania, powiązana z tym powtarzalność wydruku oraz jednoczesna presja cenowa stanowią koło zamachowe rozwoju nowych rozwiązań w technologii fleksograficznej. Jednym z takich rozwiązań wprowadzonych na rynek jest naświetlarka NExT firmy Flint, która zapewnia dokładne odwzorowanie oryginału na płytach cyfrowych nyloflex przy zastosowaniu kombinacji LED-ów UV-A mocy < 1200 mW/cm2 i świetlówek UV-A oraz zmiennej prędkości przesuwu listwy i liczby przejść listwy LED wpływając na kształtowanie geometrii punktu. Precyzyjna reprodukcja umożliwia zarówno otrzymywanie płaskich wierzchołków punktów rastrowych zmniejszając efekt fali dla tektury falistej, jak i polepszenie efektu wizualnego apli dzięki strukturom powierzchniowym zwiększającym skuteczność transferu farby podczas procesu drukowania.
O zaleceniach i wymaganiach w zakresie testowania tektury falistej mówił Andre Verhoeven (IGT Testing). Wydajności produkcyjne maszyn drukujących coraz bardziej się zwiększają, na co istotnie wpływają skrócenie czasu narządu, duże formaty podłoża do zadrukowania czy duże ilości farb do przygotowania. Rynek oczekuje ładniejszych opakowań na coraz bardziej zróżnicowanych podłożach. Redukcję czasu przestoju umożliwia m.in. sprawdzenie drukowności farby i zbadanie wytrzymałości tektury falistej, czyli testowanie kombinacji parametrów, które wszystkie – oddzielnie lub ich kombinacje – wpływają na jakość
finalnego opakowania. Cel testowania to zoptymalizowanie procesu drukowania, a wcześniej zapewnienie efektywnej komunikacji z klientami, aby sprostać ich wymaganiom, zwłaszcza w zakresie zgodności kolorystycznej. Szczególną uwagę należy zwrócić na testowanie wytrzymałości tektury
falistej na drukowanie poprzez z jednej strony obserwację jakości struktury podłoża, a z drugiej zjawiska penetracji farby w trakcie drukowania, aby kontrolować barwę.
Procedura oceny wymaga punktu odniesienia – standaryzacji (norma ISO 12647) i sporządzenia bazy kolorów oraz systemu składającego się z: komputera zawierającego oprogramowanie do recepturowania, mieszalnika, testera, spektrofotometru, wagi laboratoryjnej z dokładnością do 4 miejsc po przecinku. Sama procedura obejmuje pomiar próbki referencyjnej, sprawdzenie jej wartości i rejestrację w systemie, wykonanie próbki farbowej w testerze, pomiar delty i wtedy dopiero możliwe jest rozpoczęcie drukowania zlecenia.
Projektowaniu konstrukcji opakowań poświęcił swoje wystąpienie Przemysław Zadaj (DM System). Różnorodność typów tektury falistej i powiązana z tym rozmaitość papierów pokryciowych tworzą bardzo szeroką bazę dla projektowania opakowań. Fazy projektowania obejmują grafikę, konstrukcję oraz prototypowanie (wizualizację), a produktami finalnymi są opakowania (najczęściej pudła składane): jednostkowe, zbiorcze, gotowe na półkę (SRP), transportowe, ochronne. Uczestnicy procesu projektowania (agencja, marketing, grafik, konstruktor, prepress) – poza wyzwaniem wynikającym z wielostronnego współdziałania i koniecznością przeanalizowania różnorodnych czynników związanych z samym towarem – muszą wziąć też pod uwagę szereg ograniczeń materiałowych jak: washboarding, starzenie się tektury falistej, mechaniczna „anizotropia” (jedno)kierunkowość włókien, deformacja wymiarowa pod wpływem bigowania. Projektowanie jest wspomagane stosowaniem oprogramowania CAD oraz graficznego, ale też powszechnie stosowaną biblioteką wzorów opakowań opracowaną przez FEFCO – Europejską Federację Producentów Tektury Falistej.
Fundusze europejskie dla branży fleksograficznej były tematem wystąpienia Sławomira Nowaka (Infosystems). Wsparcie finansowe UE dla Polski na lata 2014-2020 przewiduje 106 mld euro, przy czym nowa perspektywa finansowa koncentruje się na: B+R i pozyskaniu patentów, KIS-ach (Krajowe Inteligentne Specjalizacje), współpracy z JBR i uczelniami, opłacalności projektu i eksporcie, inwestycjach proekologicznych.
Przedstawiona 8-etapowa procedura pozyskania dotacji z UE obejmuje: strategię wsparcia inwestycji ze środków UE; opracowanie koncepcji biznesowej projektu; prace B+R, patentowe, montaż finansowy; przygotowanie i złożenie kompletnej dokumentacji aplikacyjnej; ocenę wniosku o dofinansowanie i panel ekspertów; podpisanie umowy o dofinansowanie; realizację projektu i rozliczenie przyznanej dotacji; kontrole trwałości projektu.
Bezpośrednio po seminarium w tej samej lokalizacji – w Serocku w hotelu Narvil – zostało zorganizowane dwudniowe Forum Fleksograficzne 2015.
