Opis drukarki DocuPrint 4180
DocuPrint 4180 z serii Network Printer jest jednym z najszybszych systemów drukujšcych przyłšczanych do sieci komputerowej rodowisk klient Đ serwer. System ten pozwala na drukowanie z prędkociš do 180 stron A4 na minutę oraz zapewnia największš prędkoć przetwarzania strumienia danych PCL/PostSciript. DocuPrint 4180 może być przyłšczony do większoci systemów sieciowych, drukujšcych z rozdzielczociš 300 lub 600 dpi. Jest urzšdzeniem
drukujšcym na papierze arkuszowym, którego rednia miesięczna wydajnoć wynosi około 5 000 000 kartek A4. System ten może posiadać 6 podajników papieru, z których mogš być podawane papiery o gramaturze od 70
do 200 g/m2. Daje to użytkownikowi możliwoć drukowania pakietów szeciokartkowych, które wyprowadzone na jednš z czterech tac odbierajšcych sš gotowe do kopertowania.
Specyfikacja techniczna
Ľ Prędkoć druku czarno-białego 180 stron A4/minutę
Ľ Maksymalne miesięczne obcišżenie 5 000 000 stron A4
Ľ Automatyczny druk dwustronny standard
Ľ Min. wymiary papieru 178 x 254 mm
Ľ Maks. wymiary papieru 356 x 432 mm
Ľ Gramatura papieru 70-200 g/m2
Ľ Liczba tac podajšcych papier Đ standardowo 4, maksymalnie 6
Ľ Liczba tac odbierajšcych papier Đ standardowo 2, maksymalnie 4
Ľ Pojemnoć tac podajšcych Đ standardowo (4 tace) 6 500 arkuszy papieru o gramaturze 80 g/m2
Đ maksymalnie (6 tac) 11 500 arkuszy papieru o gramaturze 80 g/m2
Ľ Pojemnoć tac odbierajšcych Đ standardowo (2 tace) 5000 arkuszy papieru o gramaturze 80 g/m2
Đ maksymalnie (4 tace) 10 000 arkuszy
papieru o gramaturze 80 g/m2
Ľ Technologia druku Đ laserowa
Ľ Rozdzielczoć druku Đ 600 dpi
Zalety drukarki DocuPrint 4180
Konstrukcja pozwalajšca na drukowanie faktur, wycišgów, korespondencji personalizowanej, mailingów, raportów, cenników i innych dokumentów wymagajšcych szybkiego drukowania.
Ľ Umożliwia drukowanie jedno- lub dwustronne.
Ľ Drukowanie dwustronne odbywa się bez utraty wydajnoci.
Ľ Dzięki szeciu podajnikom posiada dużš elastycznoć w tworzeniu dokumentów personalizowanych.
Ľ Wysoka jakoć druku.
Opis przeprowadzonych testów
Celem testów było pokazanie, jakie sš różnice w drukownoci i zadrukowalnoci papierów preprint, kserograficznych i offsetowych podczas drukowania na szybkobieżnej drukarce laserowej DocuPrint 4180.
Testom zostało poddanych szeć rodzajów
papierów oznaczonych jako: 1 Đ Preprint I,
2 Đ Preprint II, 3 Đ Xero I, 4 Đ Xero II,
5 Đ Offset I, 6 Đ Offset II.
Papiery Xero I i Xero II były produkcji zagranicznej, za pozostałe to papiery krajowe.
W tabeli przedstawiono właciwoci badanych papierów. Właciwoć ănominalnaÓ to właciwoć podana przez producenta w odróżnieniu od zmierzonej.
Odbitka testowa zawierała pola rastrowe o różnym pokryciu procentowym, linie o różnej szerokoci oraz teksty o różnej czcionce i stopniu pisma. Podczas testu drukowano na papierach, które wczeniej zostały zadrukowane technikš offsetowš oraz na papierach czystych (bez nadruku). Z każdego rodzaju papieru zadrukowano jednostronnie po 200 arkuszy o formacie A4.
Omówienie wyników przeprowadzonych testów
Przeprowadzone testy pozwalajš na sformułowanie pewnych praktycznych wniosków:
1. Jakoć druku laserowego wykonanego na papierach zadrukowanych wstępnie technikš offsetowš oraz papierach niezadrukowanych jest porównywalna. Nie stwierdzono także różnic w jakoci wydruku w wyniku zastosowania zamiast papieru preprint papieru kserograficznego i offsetowego. Na podstawie przeprowadzonych testów można stwierdzić, że w przypadku druków o małych wymaganiach jakociowych, jakimi sš druki personalizowane, różnice między poszczególnymi właciwociami papierów offsetowych i kserograficznych nie majš większego wpływu na jakoć druku laserowego. W przypadku druku laserowego jakoć druków otrzymanych na badanych papierach preprint, kserograficznych i offsetowych (drukownoć ww. papierów) jest porównywalna.
2. W przeciwieństwie do drukownoci, zadrukowalnoć (czyli przerabialnoć) papierów preprint, kserograficznych i offsetowych wykorzystywanych w drukarkach laserowych jest różna.
Podczas testów najlepszš zadrukowalnociš charakteryzowały się papiery Xero I oraz Xero II. Papiery niezadrukowane oraz zadrukowane wczeniej technikš offsetowš nie stwarzały żadnych problemów podczas drukowania laserowego. Charakteryzowały się płaskim leżeniem arkuszy przed drukowaniem, dobrym podawaniem oraz poprawnym przejciem przez drukarkę. Po drukowaniu w niewielkim stopniu odkształcały się (papier stawał się lekko pofalowany).
Gorszš zadrukowalnoć majš papiery Preprint I i Preprint II. Papiery te po wykonaniu na nich poddruku technikš offsetowš zamiast płasko leżeć zaczęły się odkształcać. Było to widoczne w postaci powstałych fal, podnoszšcych się narożników oraz powywijanych brzegów. Rezultatem tych odkształceń było kilkakrotne zatrzymanie drukarki z powodu zacięcia się papieru. Odkształcenia te były na tyle małe, że nie powodowały utrudnień podczas pobierania papieru przez podajnik, jednak na tyle duże, że powodowały zacinanie się papieru wewnštrz drukarki. Do zacinania papieru dochodziło w sekcji wyprowadzajšcej zadrukowany papier od bębna drukujšcego do tac odbierajšcych.
W przypadku drukowania laserowego czystych papierów Preprint I i Preprint II (bez poddruku wykonanego technikš offsetowš) nie stwarzały one żadnych problemów podczas drukowania. Można było jednak zauważyć, iż majš niewielkš tendencję do odkształcania się po zadrukowaniu.
Najgorszš zadrukowalnoć w drukarkach laserowych miały papiery Offset I i Offset II. Podczas testów widoczna była bardzo duża różnica między zadrukowalnociš wczeniej wymienionych papierów kserograficznych i papierów offsetowych. Papiery te po wykonaniu na nich poddruku technikš offsetowš zaczęły zwijać się równolegle do długiego boku arkusza A4. Według skali Xeroksa powstałe wygięcie papieru (+1) było na granicy dopuszczalnoci do druku laserowego. Podczas testów okazało się jednak, że wygięcie to powodowało duże utrudnienia podczas drukowania. Papier zacinał się najczęciej w podajniku oraz w sekcji odprowadzajšcej papier od bębna drukujšcego do tac odbiorczych.
Do zacięć w podajniku dochodziło z dwóch powodów: po pierwsze zbyt duże wygięcie uniemożliwiało pobranie papieru przez rolkę podajšcš, a po drugie, jeżeli już papier został pobrany przez podajnik, to jego odkształcenia powodowały zaczepianie, a w konsekwencji zacinanie się papieru o elementy prowadzšce podajnika.
Na zacinanie się papieru w sekcji odprowadzajšcej duży wpływ miała mała odpornoć papierów offsetowych na działanie wysokiej temperatury. Papier po przejciu przez sekcję utrwalajšcš toner wyginał się, przez co zwiększała się możliwoć, iż zatnie się w dalszej częci drukarki. W porównaniu z papierami kserograficznymi papiery offsetowe uległy znacznie większym odkształceniom po drukowaniu.
Podsumowujšc przeprowadzone testy można stwierdzić, iż najlepiej w nich wypadły zagraniczne papiery kserograficzne Xero I i Xero II. Sš to papiery klasy A. Ich producenci dzięki kilkunastoletniej praktyce w produkcji papierów kserograficznych opracowali produkty, które spełniajš wysokie wymagania stawiane im przez szybkobieżne drukarki laserowe. Stosowanie tych papierów jest jak najbardziej uzasadnione, gdyż dzięki ich wysokiej jakoci drukarki mogš pracować ze 100% wydajnociš.
Niedużo gorsze okazały się polskie papiery Preprint I i Preprint II. Widać jednak, że nasze rodzime papiernie muszš jeszcze popracować nad jakociš swych produktów. Ich papiery, o ile sš niezadrukowane, spisujš się bardzo dobrze. Gorzej jest jednak, gdy muszš być wstępnie zadrukowane kilkoma kolorami technikš offsetowš. Wtedy niestety mogš wystšpić problemy. Testujšc te papiery zauważono, iż występujš różnice w ich jednorodnoci. Trafiajš się m.in. zwoje papieru, w których w różnych miejscach wstęgi występujš różnice w gruboci papieru na granicy dopuszczalnej normy. Wady te sš jednak do wyeliminowania. Jeżeli to się uda polskim producentom, to otrzymamy papiery do preprintu o około 20% tańsze od powszechnie stosowanych zagranicznych kserograficznych, o porównywalnej z nimi jakoci.
W przypadku papierów offsetowych można jednoznacznie stwierdzić, że papiery te nie sš przystosowane do drukowania w szybkobieżnych drukarkach laserowych.
