W artykule podsumowano wyniki ankiety na temat zalet i wad technologii druku ink jet. Przedyskutowano w nim potrzebę udoskonalenia sprzętu, aby lepiej odpowiadał potrzebom rynku druku wielkoformatowego. W podsumowaniu zawarte są opinie użytkowników na temat drukowania grafiki wielkoformatowej przeznaczonej do ekspozycji w warunkach zewnętrznych.
Wielkoformatowe drukarki ink jet przeszły dużą transformację w ostatnich latach poczynając od wczesnych, trudnych w użyciu ploterów (zaprojektowanych przez inżynierów dla inżynierów) aż po współczesne urządzenia o wysokiej zdolności produkcyjnej. Wiadomo jednak, że drukarki mogą być doskonalsze: szybsze, wydajniejsze, łatwiejsze w użyciu i dawać druk o wyższej jakości. Przede wszystkim jednak muszą one być zaprojektowane i skonstruowane tak, by ich użytkownicy mogli zarabiać pieniądze.
Rozpatrując wszystkie powyższe założenia można się zastanawiać: czy jest możliwe zbudowanie "idealnej" drukarki? Aby się o tym przekonać, amerykańskie czasopismo "Digital Graphics" zapytało użytkowników, które z funkcji zastosowanych w ich drukarkach ink jet są zaletami, a które nie. Zakładano, że wypowiedzi te mogą ewentualnie posłużyć do opracowania specyfikacji, czyli listy, która może być użyta przez producentów do skonstruowania i testowania następnej generacji drukarek spełniających życzenia klientów.
Rynek wielkoformatowej grafiki jest bardzo zróżnicowany i obejmuje wiele aplikacji oraz technologii. Analiza została więc zawężona do trzech specyficznych segmentów rynku:
- grafiki eksponowanej w warunkach zewnętrznych,
- dekoracyjnych tekstyliów,
- grafiki na sztywnych podłożach.
Niemożliwe jest rozpatrzenie wszystkich typów aplikacji, ale te trzy segmenty łączą różnorodnych użytkowników, platformy technologiczne, media oraz aplikacje. Wspólnie obejmują one znaczącą część rynku grafiki wielkoformatowej. W niniejszym artykule ograniczono się do omówienia pierwszego z tych rynków.
Metodologia i przykłady
Ankieta przygotowana przez redaktorów czasopisma "Digital Graphics" zawierała 42 pytania i została zamieszczona na internetowej stronie Web Consulting na okres sześciu dni. Do uczestnictwa w niej wysłano pocztą elektroniczną ponad 8631 zaproszeń i otrzymano 328 odpowiedzi.
Odpowiedzi pochodziły głównie z punktów produkujących komercyjne znaki graficzne i druki cyfrowe. Większość z nich obsługuje rynek wielkoformatowej grafiki eksponowanej w warunkach zewnętrznych. 49,4% respondentów oświadczyło, ze posługuje się systemami opartymi na tuszach rozpuszczalnikowych, podczas gdy 17,4% stosuje tusze ekorozpuszczalnikowe lub zawierające inne niskozapachowe rozpuszczalniki, 16,8% pracuje na tuszach sieciowanych promieniami UV i około 13,7% posługuje się tuszami wodnymi opartymi na barwnikach lub pigmentach. Ponieważ ankieta była dość obszerna, nie jest możliwe przedstawienie w tym artykule wszystkich jej szczegółów. Zaprezentowane zostaną tylko najistotniejsze jej konkluzje.
Poziom satysfakcji
Tylko 19,3% respondentów stwierdziło, że nie ma żadnych problemów z drukarkami (proszono ich, by w związku z tym pominęli wiele pytań). Większość zakładów graficznych była bardzo zadowolona z zainstalowanych urządzeń drukujących. Do pięciu dających największą satysfakcję dziedzin zalicza się:
- ustawienie jakości druku (88%),
- czas rozruchu (80,4%),
- ładowanie mediów (76,1%),
- usuwanie awarii głowicy drukującej (73,7%),
- obsługa i naprawa drukarek (73,2%).
Trzy najmniej satysfakcjonujące dziedziny to:
- obsługa i naprawa drukarek (13,4),
- cięcie mediów (12,9),
- ładowanie mediów (11,4%).
Powyższe dane wydają się wskazywać, że producenci drukarek osiągnęli sukces konstruując maszyny zapewniające wysoką jakość. Powinni oni teraz zwrócić uwagę na produktywność drukarek (cechy takie jak szybkość i wydajność), testować sprzęt na szerszej gamie mediów (ładowanie mediów, cięcie, transport) oraz uwzględnić redukcję kosztów postojów i obsługi przez budowę sprawniejszych urządzeń z większą ilością części, które w razie potrzeby mogą być wymieniane przez użytkowników.
Znikomy procent respondentów (4,8%) wydaje się być całkowicie niezadowolony ze swych drukarek i nie mogą znaleźć nic pozytywnego do powiedzenia o swoim sprzęcie. Ankietowani mający pozytywne opinie o drukarkach podkreślali głównie dobrą ich jakość. Pozostali ankietowani chwalili ekonomię drukarek, niski koszt operacyjny, szybkość, znikomy zapach i łatwość obsługi.
Najlepsze i najgorsze cechy
Najlepsze
Jakość (34,2%). Ankietowani dobrze wiedzą, że wielkoformatowe drukarki oferują wysoką jakość i precyzyjność drukowania grafiki eksponowanej w warunkach zewnętrznych. Niektóre uwagi dotyczą konsystencji kolorów i ich powtarzalności, szerokiej gamy kolorów, rozdzielczości i wytrzymałości zadrukowywanych mediów.
Możliwości (23%). Użytkownicy wymieniają cechy takie jak: bezpośredni druk na podłożu, drukowanie ze zwoju, możliwość stosowania rozpuszczalnikowych tuszy niezależnych producentów "third-party", zdolność drukowania na mediach o różnorodnej grubości oraz możliwość wykonywania zarówno druku, jak i cięcia na jednej maszynie.
Łatwość obsługi (15,3%). Jako pożądane cechy wymieniano: nisko- lub bezzapachowe tusze ekorozpuszczalnikowe, cichą pracę, kompatybilność z PostScriptem, transport papieru i tkanin, ułatwienia w drukowaniu, łatwiejszy załadunek i rozładunek materiałów oraz druk zarówno flatbed, jak i z roli na rolę.
Produktywność (12,6%). Użytkownicy wymieniali tu szybkość drukowania, łatwy start, natychmiastowe schnięcie mediów i możliwość wymiany tuszów bez potrzeby zatrzymywania drukarki.
Wartość (5%). Minimalny tylko procent respondentów twierdzi, że wartość jest największą zaletą ich drukarek. Ci, którzy tak sądzą, powołują się na: korzystną relację pomiędzy ceną maszyny a jakością jej pracy, dobry zwrot poniesionych nakładów (ROI), niską cenę nabycia, niskie koszty operacyjne oraz mediów i tuszy.
Najgorsze
Łatwość użycia (28,2%). Problemy w tej dziedzinie były najczęściej wymieniane. Dotyczyły one: braku intuicyjnego panelu kontrolnego, trudności z załadunkiem i rozładunkiem materiałów (brak podnośnika), psucia się twardych dysków, braku możliwości wycinania konturów, trudności w zakładaniu kaset z tuszami. Wymieniano również: słabe podtrzymywanie papieru na platformie drukującej, opary rozpuszczalników, sposób załadunku mediów z tyłu drukarki, zatykanie się głowic drukarek z powodu nieregularnego użytkowania oraz trudności w użytkowaniu kontenerów na odpady. Jako problemy z oprogramowaniem wymieniano niedopasowanie drajwerów oraz zawodność dużych plików graficznych.
Produktywność (25,2%). Większość zastrzeżeń w tej dziedzinie dotyczyła małej szybkości drukowania, długiego czasu schnięcia tuszy, powolnego przewijania zwoju oraz długiego czasu przygotowania do druku.
Jakość (16%). Tutaj problemy wiązały się z: reprodukcją kolorów, bandingiem, brakiem możliwości drukowania "pełnych" kolorów, kompatybilności mediów, trwałości tuszy wodnych i UV, ich wytrzymałości na zadrapania oraz odporności na światło, kłopotami z precyzyjnym ustawieniem dwustronnego druku "alignment", niezdolnością do drukowania głębokiej czerni, brakiem adhezji tuszy oraz niemożliwością dobrego drukowania szarości czterema kolorami. cdn.
