7. Profile RGB
Jeżeli kalibrujemy naszą drukarkę inkjet stosując sterowniki producenta i używamy mediów niezależnych producentów, nie powinniśmy zakładać, że zalecenia sprzedawcy mediów są najlepszym wyborem. Drukuj ilustracje testowe dla wszystkich odpowiednich typów mediów (przy wyłączonej opcji zarządzania kolorem), zbuduj profile i zanalizuj je. Drukuj obraz testowy, który wykaże nadmiar tuszu i stopień gładkości druku. Zastosuj analityczne programy takie jak Chromix ColorThink Pro, X-Rite Monaco Gamut Works, Alwan Color Pursuit w celu znalezienia największej gamy kolorów i najbardziej linearnej zależności.
8. Dopasowanie druku wielkoformatowego do maszyn drukujących z arkusza
Dopasowanie kolorów w druku wielkoformatowym do kolorów otrzymywanych na maszynach drukujących z arkusza może być trudne, nawet po ograniczeniu ilości stosowanego tuszu i kalibracji. Problemem często jest zbyt odmienny kolor tuszu inkjet w stosunku do konwencjonalnych farb drukarskich, aby łatwo było dopasować kolor spotowy korporacji/marki. Wymagana jest tu transformacja koloru w każdym pliku. W innych przypadkach dostosowanie się do markowego koloru „zabija” pozostałe detale w naszym druku.
Nie wszystkie RIP-y pozwalają na indywidualne limitowanie ilości używanego tuszu (c, m, y, k). Jeżeli posiadamy taką opcję, to możliwe jest najlepsze dopasowanie kolorów CMYK L*a*b* wyszczególnione w specyfikacji Gracol/SWOP (niektóre jako standardy ISO). Należy wydrukować skalę szarości stopniowania CMYK i zmierzyć kąt hue koloru o największej gęstości, a następnie dopasować gęstość optyczną/całkowitą ilość tuszu tego koloru, aby uzyskać kąt hue najbliższy pożądanemu. Przykładowo wymagany kąt hue dla cyjanu wynosi 233 stopnie. Po dopasowaniu gęstości optycznej tuszu/kąta hue mamy udoskonaloną bazę dla kalibracji G7 naszej drukarki oraz o wiele większą szansę uzyskania wizualnego dopasowania kolorów korporacyjnych/markowych w wielkim formacie na tradycyjnych maszynach drukujących z arkusza. Będzie to doskonała baza, na której można budować profil.
9. Optymalna temperatura druku w drukarkach rozpuszczalnikowych
Podgrzewanie mediów może być korzystne lub szkodzić w druku na drukarkach rozpuszczalnikowych. Do zalet należą możliwość nakładania większych ilości tuszu (większa gama kolorów), krótszy czas schnięcia oraz lepsza przyczepność tuszy do podłoża. Do wad można zaliczyć zawadzanie głowicy inkjet o podłoże, szybkie zużywanie się głowic drukujących oraz zatykanie się dysz.
Wyznaczenie maksymalnej ilości ciepła, którą media mogą zaabsorbować, polega na załadowaniu mediów i ustawieniu grzejników na maksymalną temperaturę. Dostosuj poziom głowicy drukującej do grubości mediów. Obserwuj, w którym momencie media zaczną podnosić się i fałdować. W tym momencie zanotuj aktualną temperaturę grzejników.
10. Kolor papieru
Należy mieć świadomość, że superbiałe media z rozjaśniaczami optycznymi mogą „zmylić” instrumenty, którymi się posługujemy i powodować, że nasz druk będzie posiadał żółty odcień. Należy się upewnić, że włączyliśmy filtr UV w przypadku, gdy materiał ma jasny, niebieskawobiały kolor.
11. „Ukryj” sieć drukarki
Gdy drukujemy na wielu drukarkach podłączonych do sieci komputerowej, dobrym pomysłem jest „ukrycie” drukarek, które posiadają programy RIP z opcją zarządzania kolorami. Większość drukarek sygnalizuje swoją obecność poprzez użyteczny interfejs typu Bonjour oraz Window Plug and Play. Często użytkownicy niemądrze podłączają drukarki do stacji roboczych (workstation). Gdy wyłącza się sieć wielkoformatowej drukarki (zazwyczaj posiadają one prosty interfejs sieciowy służący do tych celów), nie będą wtedy nagle drukować e-maili oraz innych niewłaściwych plików na bardzo drogich mediach.
12. Kalibracja mediów stanowiących wyzwanie
Niepowlekane papiery, tkaniny i płótna są najtrudniejsze w użyciu. Podłoża te wymagają dokładnej kalibracji w celu osiągnięcia najwyższej jakości druku. Jeżeli musimy zmniejszyć ilość nakładanego tuszu (total area coverage – TAC) do mniej niż 200 proc. (z 400 proc.), należy rozważyć zmniejszenie rozdzielczości drukarki w celu obniżenia ilości tuszu. Warto zastosować opcję linearyzacji gęstości optycznej (kalibracji) osobno dla każdego koloru w przypadku materiałów o niewielkiej gamie kolorów.
13. Średnia, średnia, średnia
Podczas kalibrowania wielkoformatowej drukarki inkjet najczęściej drukuje się wiele wzorców profilujących wzdłuż całej szerokości urządzenia. Następnie mierzy się je wszystkie i oblicza średnie przed utworzeniem profilu. W kolejnym etapie porównuje się średnie wyniki z indywidualnymi rezultatami, aby przekonać się, na ile konsekwentna jest kalibracja kolorów na całej szerokości drukarki. W celu wyeliminowania źródła zmian, jakim jest urządzenie pomiarowe, zmierz ten sam wzorzec wielokrotnie i porównaj rezultaty. Jeżeli okaże się, że różnica w pomiarach wynosi więcej czy około 1 De, wtedy podejrzany może być instrument czy też zawodna jest nasza ręka (w przypadku urządzenia manualnego). Próbujmy rozpocząć pomiary od minimum trzech wzorców, a najlepiej od dziewięciu (trzy szerokie x trzy długie) w celu uzyskania dobrej średniej.
14. Ustawienie ekranu monitora
Precyzyjnie ustaw ekran monitora, aby spełniał międzynarodowe standardy:
n Biały punkt powinien wizualnie odpowiadać warunkom, w jakich oglądany jest wydruk. Warto zauważyć, że nawet dla D50 kalibrację rozpoczyna się od D65, ponieważ jest łatwiejsza
niż D50.
n Jeżeli posiadasz opcję poziomu czerni, rozpocznij od minimum, poziomu neutralnego.
n Gradacja tonów: L*, a gdy nie jest dostępna, Gamma 2,2 (tak, nawet na komputerach Mac).
n Unikajmy tanich, prostych kalibracji oraz wizualnej oceny.
n Weryfikacja: Bardzo użyteczne może się okazać porównywanie obrazu na ekranie monitora z wydrukiem certyfikowanego testowego obrazu (proofem). Jest ono pomocne przy wyborze głównych punktów do kalibracji – biały punkt (temperatura koloru) i jasność (luminancja). Dodaje nam pewności również fakt, że ekran naszego monitora na pewno może dokładnie reprodukować obraz proofa. Zweryfikowany obraz jest naszą wizytówką jakości druku i prawdziwym odzwierciedleniem zawartości pliku.
15. Oblicz sam ∆e
Bardzo łatwo stworzyć arkusz elektroniczny do obliczania De CIE L*a*b*. Zmierz parametry dwóch kolorów. Zapisz wartości L, A oraz B. Uzyskasz wtedy L1, L2, A1, A2, B1 oraz B2. Formuła powinna wyglądać następująco: √ [(L1 – L2)2 + (A1 – A2)2 + (B1 – B2)2]. W arkuszu elektronicznym Excel pierwiastek zapisany jest jako SQRT, a druga potęga oznaczona jest jako ^2.
16. Stosuj więcej plam barwnych
Jeżeli uzyskamy bardzo dobrą kalibrację koloru (linearyzację) i idealny limit tuszu, wówczas powinniśmy rozważyć możliwość kreowania nowego profilu ICC z 3000+ plam (patches) koloru zamiast standardowego IT8/74 czy też IT8/73. Profil ICC z 3000+ próbek koloru zapewnia lepszą wierność kolorów dzięki zwiększonej ilości testowanych próbek. Profile ICC stworzone w oparciu o 3000+ plam barwnych nie sprawdzają się dobrze w druku, który posiada niewłaściwe limity tuszu czy też widoczne niedopasowanie kolorów.
17. Photoshop do edycji obrazu graficznego
Powinniśmy nauczyć się, jak należy stosować narzędzia takie jak „Levels” w programie graficznym Adobe Photoshop. Narzędzia te pozwalają na ocenę jakości plików i upewnienie się, że skanowane i tworzone pliki wykonywane są prawidłowo, a gdy są przenoszone czy też edytowane, dane pozostają nietknięte. Zaleca się użytkownikom utrzymanie pełnej gamy tonów i kolorów tak długo jak tylko jest to możliwe w procesie edytowania, aby zachować oryginalny wizerunek dzieła. Nie doradza się likwidacji danych obrazu (np. przez redukcję nasycenia czy też konwersję do mniejszej przestrzeni kolorów) tylko dlatego, że obraz przeznaczony jest do niskiej jakości publikacji czy procesu drukowania. Należy najpierw wykonać kopię, a następnie zapisać oryginalny plik.
18. Limit gamy kolorów w druku inkjet
Wielu z nas zaskakuje ograniczona gama kolorów w druku ink-jet. Niektórzy zakładają, że gama kolorów w druku inkjet jest zawsze większa aniżeli typowej maszyny drukującej. Wiele drukarek inkjet drukuje bardziej nasycone kolorowe półtony. Jeżeli chodzi o kolory ciemne, to drukarki inkjet mogą nie być w stanie precyzyjnie odtworzyć ciemnego brązu i ciemnej zieleni często występujących w wielu grafikach. Może to spowodować niespodziewane przesunięcie kolorów i ich ostrą zmianę. Aby w optymalny sposób wykorzystać możliwości druku inkjet, należy pytać o pliki w przestrzeni RGB takie jak Adobe RGB. W celu zmaksymalizowania gamy ciemnych kolorów powinniśmy rozważnie wybierać media i dokonywać prawidłowej konwersji koloru do naszych zindywidualizowanych profili.
19. Osiągnięcie mistrzowskiego obrazu
Jeśli masz wystarczająco dużo miejsca na dysku, składuj swoje pliki jako wysokobitowe (16 bit) oryginały oraz w pełnowymiarowych 16- czy 8-bitowych warstwach jako pliki w formacie psd. Używając drugiej kopii pliku należy go zoptymalizować, aby pasował do procesu produkcyjnego druku. Należy pracować nad poprawą kompatybilności z pozostałymi partnerami w założonym łańcuchu tworzenia obrazu – fotografikami, projektantami, agencjami reklamowymi i drukarniami.
Na podstawie „The Big Picture” nr 4/2010 opracował TG
