Minęło 50 lat od dnia, gdy poligraficzna kadra uznała za celowe i konieczne zjednoczenie się i utworzenie stowarzyszenia naukowo-technicznego inżynierów i techników poligrafów.
Zniszczone przez II wojnę wiatowš oraz nacjonalizację polskie drukarstwo zaczęło się przekształcać w latach 50. z rzemiosła w przemysł poligraficzny. Powstały wówczas duże i nowoczesne na owe czasy zakłady, m.in. Zakłady Graficzne ăDom Słowa PolskiegoÓ, Drukarnia im. Rewolucji Padziernikowej, Wojskowe Zakłady Graficzne.
Kadrę kierowniczo-technicznš poligrafii stanowiła nieliczna grupa pracowników ze rednim wykształceniem wywodzšca się m.in. ze Szkoły Przemysłu Graficznego (1929-1939), Prywatnej Dokształcajšcej Szkoły Graficznej (1927-1931), Szkoły Graficznej w okresie okupacji oraz powojennego Gimnazjum Graficznego, Liceum Poligraficznego i od 1953 roku Technikum Poligraficznego w Warszawie i innych poligraficznych szkół zawodowych w Krakowie, Łodzi i Nowej Rudzie, a także grupa fachowców z dowiadczeniem Đ byłych kierowników, dyrektorów i włacicieli przedwojennych drukarń o zróżnicowanym wykształceniu.
W poszukiwaniu najwłaciwszych dróg rozwoju i kierowania zakładami poligraficznymi ówczesny Centralny Urzšd Wydawnictw Przemysłu Graficznego i Księgarstwa (CUWPGiK) w porozumieniu z fachowcami z produkcji wystšpił z wnioskiem o powołanie Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Poligrafów w ramach Naczelnej Organizacji Technicznej.
Ze względu na przewidywanš niewielkš liczbę członków CUWPGiK w porozumieniu z Zarzšdem Głównym Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich zdecydował się powołać Sekcję Poligrafów SIMP.
Komisja Organizacyjna Sekcji Poligrafów powołana w składzie kol. kol.: Jan Dorociński, Wiktor Kubar, Wacław Mosiężny i Adam Wysocki opracowała wytyczne działalnoci Sekcji Poligrafów, przeprowadziła akcję upowszechniajšcš w 10 większych okręgach poligraficznych i doprowadziła do zjazdu delegatów.
I tak 17 kwietnia 1952 roku odbył się w Warszawie w gmachu NOT Ogólnokrajowy Zjazd Organizacyjny Sekcji Poligrafów. Wzięli w nim udział delegaci z 19 orodków poligraficznych. Na Zjedzie uchwalono m.in. powołanie Sekcji Poligrafów przy SIMP w oddziałach odpowiadajšcych 10 okręgom Zwišzku Zawodowego Pracowników Poligrafii, tj. w Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Szczecinie, Toruniu, Warszawie i Wrocławiu oraz zatwierdzono ogólne wytyczne działalnoci Sekcji i projekt planu pracy pierwszego Zarzšdu Głównego Sekcji Poligrafów.
Ze względu na specyfikę branżowš Sekcja uzyskała pewnš autonomię w postaci własnego Zarzšdu Głównego, z własnym, zmodyfikowanym regulaminem SIMP, z prawem przyjmowania członków i powoływania oddziałów i kół zakładowych, nawišzywania bezporedniej współpracy z kierownictwami przemysłu poligraficznego, zwišzkiem zawodowym, uczelniami oraz organizowania doszkalania fachowców, konferencji, narad itp.
W okresie swojej działalnoci Sekcja Poligrafów SIMP jako stowarzyszenie naukowo-tech-niczne przemysłu poligraficznego wniosła poważny wkład w rozwój poligrafii i jej zawodowej kadry inżynieryjno-technicznej.
W cišgu 50-lecia Sekcji Poligrafów SIMP działały w 16 kadencjach Zarzšdy Główne Sekcji, których przewodniczšcymi byli kol. kol.: Wacław Mosiężny, Ludwik Lewandowski, Stanisław Kacperski, Jan Dorociński, Leonard Cichocki, Antoni Szczepański, Wiesław Sobczyk, Zdzisław Adamski, Zbigniew Stachyra, a obecnie jest nim Kazimierz Stępniewski.
Działalnoć Sekcji Poligrafów SIMP pod względem organizacyjnym i ilociowym odpowiednio wzrastała. I tak po pierwszej kadencji w 1954 roku należało do Sekcji 746 osób w 10 oddziałach i 58 kołach zakładowych, po 10 latach w 1972 roku 1639 osób w 13 oddziałach i 73 kołach, w 1977 roku w 25-lecie 2106 osób (w tym 559 inżynierów, 1526 techników oraz 40 rzeczoznawców) w 13 oddziałach i 80 kołach, a w 1980 roku 2554 osoby w 17 oddziałach i 83 kołach (w tym w Warszawie 792 osoby w 24 kołach).
Poważnym osišgnięciem Sekcji Poligrafów było współdziałanie wraz z odpowiednimi władzami, szkołami i uczelniami prowadzšce do szkolenia poligraficznej kadry naukowo-technicznej. I tak w latach 1954-1957 przy Katedrze Fototechniki Politechniki Wrocławskiej u prof. Witolda Romera uzyskało stopień inżyniera poligrafa 86 osób, w latach 1958-1959 przy Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej 40 osób.
Poczšwszy od 1957 roku zaczęli napływać absolwenci z Instytutu Poligraficznego w Moskwie, a od 1962 roku z Inżynierskiej Szkoły Poligraficznej w Lipsku.
Opierajšc się na powiększajšcej się inżynierskiej kadrze poligraficznej Sekcja Poligrafów SIMP współdziałała w utworzeniu krajowych studiów poligraficznych, opracowaniu programów szkolenia oraz pomagała w rozwišzywaniu problemów kadrowych, lokalowych i literatury fachowej. Tak powstał w 1967 roku pod kierownictwem prof. Felicjana Pištkowskiego Instytut Poligrafii przy Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, którego absolwenci poczšwszy od 1972 roku zasilajš przemysł poligraficzny.
Sekcja Poligrafów SIMP zrzeszała i integrowała od poczštku swego istnienia Đ oprócz kadry inżynieryjno-technicznej z różnych dziedzin poligrafii Đ również fachowców z innych dziedzin: mechaników, elektryków, chemików, elektroników itp. z wyższych uczelni krajowych.
Ważnym zagadnieniem w poligrafii, obok techniki i technologii drukowania, był zróżnicowany park maszynowy. Dlatego też już od 1968 roku napływali z Wyższej Szkoły Technicznej w Karl-Marx-Stadt (obecnie Chemnitz) inżynierowie budowy maszyn poligraficznych. W latach 70. uruchomiono studia przy Politechnice Łódzkiej w zakresie budowy i eksploatacji maszyn poligraficznych, których organizatorem i pierwszym kierownikiem był kol. Kazimierz Stępniewski. cdn.
