Adaptery do tulei we fleksografii

6 gru 2016 14:45

Adaptery i mocowane na nich tuleje jako formy drukowe do maszyn fleksograficznych to nowoczesne rozwišzania techniczne przynoszšce wiele korzyœci. Warunkiem jest jednak wzajemne ich dostosowanie i bezbłędna praca. Jeszcze do niedawna zastosowanie tulei mocowanych na adapterach sprawiało często wiele kłopotów, a nierzadko powodowało postoje maszyn. Problematykš adapterów do mocowania tulei zajmuje się Heinz Lorig w artykule ăSleevadapter Đ eine technische Herausforderung?Ó (ăFlexo+Tief-DruckÓ nr 1/2006). Technologia tulei stosowanych jako formy drukowe ma już 25 lat i obecnie stała się nowoczesnš technikš dostosowanš do wymagań stawianych przez maszyny fleksograficzne. Dziœ tuleja może być już traktowana jako produkt technicznie dojrzały, natomiast adaptery do mocowania tych tulei sš w pewnym sensie na etapie poczštkowego rozwoju. Prawie wszyscy producenci oferujš maszyny fleksograficzne z bocznym zakładaniem form drukowych (cylindrów). Istniejš przy tym dwie możliwoœci dostosowania do różnych formatów. Pierwszym rozwišzaniem jest stosowanie tulei o gruboœciach œcianek dostosowanych do formatu druku. Forma drukowa składa się z cylindra powietrznego (cylindra z poduszkš powietrznš) i nałożonej na niego tulei jako noœnika elementów drukujšcych. W drugim rozwišzaniu w celu dopasowania maszyny do długoœci druku stosowane sš odpowiednie adaptery. W tym przypadku forma drukowa składa się z cylindra powietrznego, adaptera i tulei. Pozwala to na stosowanie cienkich tulei oraz pełne wykorzystanie prędkoœci nowoczesnych maszyn drukujšcych. Adaptery muszš spełniać wiele wymagań; podstawowymi warunkami sš tu precyzja ruchu obrotowego, zdolnoœć do odprowadzania ładunków elektrostatycznych oraz stale jednakowe warunki prowadzenia powietrza. Poza tym muszš one łagodzić rezonanse powstajšce podczas drukowania. W odróżnieniu od cylindrów powietrznych adaptery majš o wiele mniejszy ciężar, co ułatwia posługiwanie się nimi i jednoczeœnie zapewnia niezbędnš stabilnoœć i sztywnoœć adaptera. Celem adaptera jest współdziałanie przy przenoszeniu na zadrukowywane podłoże obrazu z tulei jako noœnika elementów drukujšcych, przy wykluczeniu wpływu jakichkolwiek drgań. Dlatego też podstawowym wymaganiem jest stabilne umocowanie tulei na adapterze, bez przesunięć, nawet przy dużym docisku dostawienia cylindra. Wymaga to dużej precyzji wyważenia tulei i adaptera. Poza tym adapter musi mieć powierzchnię wytrzymujšcš cišgłe wymiany tulei, a tuleja musi być łatwo zakładana na adapter i z niego zdejmowana. Rosnšce wymagania odnoœnie do jakoœci drukowania i powtarzalnoœci rezultatów we fleksografii wymagajš œcisłego zachowywania podanych wymagań. Eliminuje to np. takie konstrukcje, które pozwalajš na wyjmowanie lub zakładanie tulei przy dowolnej iloœci powietrza i różnym jego ciœnieniu. Nowoczesne tuleje majš inne ukształtowanie warstwy œciœliwej i dzięki temu także węższy zakres tolerancji. Można przyjšć, że większoœć producentów maszyn drukujšcych spełnia wymagania dotyczšce właœciwego zasilania adapterów w sprężone powietrze; do podwyższonych wymagań dostosowano też wiele starszych maszyn. Szczególnie ważne dla starań zmierzajšcych w kierunku normalizacji procesów technologicznych jest jedno rozwišzanie techniczne zasilania powietrzem, które byłoby przestrzegane przez wszystkich producentów. Jest to ważnym warunkiem zastosowania znormalizowanego prowadzenia powietrza w adapterach. Hybrydowy adapter do tulei składa się z dwóch rodzajów materiałów (m.in. włókien węglowych i szklanych). Budowa rury wewnętrznej powoduje, że adapter jest zakładany i zdejmowany na zasadzie poduszki powietrznej. W zależnoœci od szerokoœci cylindra i wymagań klientów składa się on z dwóch zewnętrznych i co najmniej jednego wewnętrznego okršgłego wykroju. Na wierzchu znajduje się warstwa, która w zależnoœci od zastosowania jest produkowana o różnych stopniach twardoœci. W zależnoœci od przyjętych rozwišzań technicznych, co wišże się m.in. z konstrukcjš maszyny, można wyróżnić pięć wersji zasilania adapterów powietrzem. Zasadniczo możliwa jest znormalizowana budowa adaptera do tulei, lecz rzeczywistoœć jest inna. Budowa ta jest nadal okreœlana przez różnorodne rodzaje prowadzenia powietrza w trzpieniach prowadzšcych i cylindrach powietrznych różnych maszyn drukujšcych. Wadš technologii zwišzanej ze stosowaniem adapterów jest zbyt duża iloœć wariantów zasilania powietrzem w różnych maszynach. Niekorzystnie może też oddziaływać łšczny profil tolerancji cylindra formowego, gdyż jest on zbudowany z kilku położonych na sobie elementów (np. cylinder bazowy, adapter dostosowujšcy do formatu, tuleja jako noœnik obrazu). Ponieważ każdy element cylindryczny ze względu na proces obróbki wykazuje inne tolerancje, to w najbardziej niekorzystnym przypadku może dojœć do zsumowania się tych tolerancji. Sensowne zastosowanie tej technologii ma jednak wiele znaczšcych zalet. Wielokrotnie niższy ciężar (moment bezwładnoœci) całego zestawu tworzšcego formę drukowš przy zastosowaniu adapterów umożliwia o wiele wyższš prędkoœć produkcji przy zachowaniu wysokiej jakoœci. Zastosowanie adapterów zwiększa więc produktywnoœć maszyny drukujšcej; ta technologia umożliwiła też stosowanie cienkoœciennych tulei, które sš znacznie tańsze. Adaptery muszš mieć następujšce właœciwoœci: duża dokładnoœć ruchu obrotowego, odprowadzanie ładunków elektrostatycznych, niski ciężar, dobre właœciwoœci tłumienia drgań, wysoka wytrzymałoœć i sztywnoœć. Konstruktorzy maszyn drukujšcych powinni więc nadal pracować nad spełnieniem tych i innych wymagań, aby jeszcze bardziej zoptymalizować stosowanie adapterów do tulei. Opracowanie: ZZ