Co to jest SPCczęœć IV

6 gru 2016 14:42

Identyfikacja przyczyn szczególnych Zmiennoœć procesu powodowana przyczynami zwykłymi (przypadkowymi i stale obecnymi w procesie) zawarta jest między górnš a dolnš granicš kontrolnš i stanowi tzw. szum procesu. W niektórych procesach mogš pojawić się również ăsygnałyÓĐ jeden lub więcej punktów poza granicami kontrolnymi. Przy projektowaniu kart kontrolnych dla okreœlonej zmiennoœci należy proces ustabilizować. W tym celu eliminujemy punkty poza granicami kontrolnymi i ponownie przeliczamy Đ korygujemy linię centralnš (LC), granice kontrolne (DLK i GLK) zwane również ăliniami kontrolnymiÓ. W rezultacie otrzymujemy zmiennš stanowišcš ăszumÓ procesu oraz tor karty kontrolnej dla procesu stabilnego. Tor karty wyznaczony ze skorygowanych linii kontrolnych i linii centralnej w dalszym etapie procesu służy do kontroli i monitorowania procesu. Jeœli punkt przekracza granice kontrolne, szukamy natychmiast przyczyn szczególnych powodujšcych destabilizację procesu, podejmujemy działania korygujšce i zapobiegawcze. Istnieje również ryzyko popełnienia błędu w identyfikacji ăsygnałuÓ, szczególnie przy monitorowaniu procesu (np. produkcji wielkoseryjnej). Jeżeli proces jest pod kontrolš, a jakiœ punkt z przyczyn losowych pojawia się poza granicami kontrolnymi, w rezultacie wnioskuje się nieprawidłowo, że proces ulega rozregulowaniu. Prawdopodobieństwo zdarzenia, że pojedynczy punkt znajdzie się poza granicami kontrolnymi, przy procesie stabilnym wynosi 0,003, a więc można przyjšć, że trzy na tysišc takich punktów nie muszš sygnalizować rozregulowania procesu. W fazie konstrukcji karty punkt poza granicami kontrolnymi należy eliminować nawet wtedy, gdy nie udaje się zwišzać z nim przyczyny szczególnej; pozostawienie takiego punktu poszerza granice kontrolne karty. Analiza zdolnoœci procesu Klienci Đ zarówno wewnętrzny, jak i zewnętrzny Đ sš zwykle bardziej zainteresowani ostatecznym wynikiem procesu i tym, w jaki sposób jest on powišzany z ich wymaganiami. Dlatego istotnš rolę odgrywa ocena zdolnoœci procesu (jego zachowanie i możliwoœci), kiedy jedynymi Ÿródłami zmiennoœci sš przyczyny zwykłe. Do okreœlenia miary zdolnoœci służš współczynniki Cp i Cpk, które odnoszš stan procesu do granic specyfikacji, a więc wyznaczonych granic tolerancji. Wzory do obliczenia współczynników: Ľ współczynnik zdolnoœci procesu (zdolnoœć potencjalna) Ľ współczynnik przesunięcia (zdolnoœć rzeczywista) Współczynnik Cp odnosi miarę rozrzutu rozkładu analizowanego parametru do wymagań klienta okreœlonych przez granice tolerancji (GLT i DLT). Rozrzut to inaczej szerokoœć rozkładu, a więc odległoœć między górnš a dolnš liniš kontrolnš. Im większa wartoœć Cp, tym mniejszy rozrzut i lepsze funkcjonowanie procesu. Współczynnik Cpk okreœla umiejscowienie okreœlonego rozkładu w stosunku do zadanych granic tolerancji (rys 3). Im większa wartoœć Cpk, tym bliżej œrodka (między GLK i DLK) znajduje się linia centralna (LC Đ œrednia procesu). Aby zdefiniować położenie rozkładu, należy znaleŸć minimalnš wartoœć Cpk (dolnš lub górnš), która wskazuje przesunięcie względem okreœlonej granicy tolerancji. Analiza i doskonalenie procesu Jeżeli oceniona zdolnoœć procesu w odniesieniu do specyfikacji wypada negatywnie, należy okreœlić przyczyny zwykłe zmiennoœci i podjšć działania w celu jej zredukowania. Dokonujšc redukcji przyczyn zwykłych w procesie uzyskujemy efekt ăkurczenia sięÓ linii kontrolnych. cdn.