„Cyfrowe” opakowania

6 gru 2016 14:48

Od targów drupa 2004 następował stały, aczkolwiek powolny rozwój techniki cyfrowego drukowania opa-kowań. Wiele czynników spowodowało, że ta technika nie upowszechniła się na rynku i przyczyny te nie uległy w zasadzie zmianie. Autor artykułu w czasopiśmie „Flexo+Tief-Druck” omawia aktualny stan oraz zalety i słabości tej techniki drukowania opakowań. Największa siła druku cyfrowego to możliwość produkcji małych nakładów i tu osiąga on znaczne postępy. Ilość sprzedanych maszyn rośnie umiarkowanie, natomiast znacząco wzrosła ilość wykonywanych zleceń. W tym czasie firma Agfa zainstalowała jednak kilka nowych maszyn the.factory drukujących techniką UV-inkjet, przeznaczonych przede wszystkim dla rynku opakowań. Problemem było do niedawna dopuszczenie tonerów i tuszy do stosowania przy drukowaniu opakowań żywności. Po długotrwałych pracach prawie wszyscy zainteresowani producenci otrzymali zgodę na ich stosowanie przy pośrednim kontakcie z żywnością; niemożliwe jest więc bezpośrednie pakowanie produktów w cyfrowo zadrukowane podłoże drukowe. Wprawdzie w nowych maszynach firmy Agfa stosowane są tusze utwardzane promieniami UV, nie ma jednak klarownej informacji, czy takie opakowania są dopuszczone do bezpośredniego kontaktu z żywnością. Problem ten można rozwiązać stosując określoną „barierę” między cyfrowo zadrukowanym opakowaniem a zapakowanym artykułem spożywczym, np. warstwę czy folię aluminiową. Utrwalenie chroniące zadrukowaną powierzchnię przed wpływem działań zewnętrznych (np. opakowań przeznaczonych do leków) za pomocą tonerów wymaga ich odporności na wysoką temperaturę. Już na targach drupa 2004 przedstawiono toner odporny na wysokie temperatury i na rozcieńczalniki, który po utwardzeniu jest dodatkowo poddawany działaniu promieni UV i dzięki temu utwardza się znacznie silniej. W ostatnich latach w dziedzinie uszlachetniania powierzchni nie nastąpiły istotne zmiany. Maszyna Nexpress ma moduł do lakierowania, Xeikon dysponuje jednostką lakierującą flekso, a HP Indigo oferuje lakierowanie „cyfrowe” do lakierowania miejscowego. Do drukowania techniką inkjet dostępne są do niektórych maszyn tusze będące przezroczystym lakierem UV. W zakresie elektrofotografii nie było znaczących nowości dotyczących rozszerzenia palety dostępnych kolorów dodatkowych. Xerox oferuje jedynie farby CMYK bez farb dodatkowych, HP Indigo – trzy farby dodatkowe, a Xeikon i Nex-press – po jednej. W zakresie techniki inkjet mówi się o opracowywaniu tuszy srebrnych i złotych. Druk opakowań charakteryzuje się znaczną różnorodnością podłoży drukowych. Wiele z nich musi być jednak dokładnie przetestowanych przed zastosowaniem do drukowania cyfrowego. W ostatnich latach wiele dokonano w tym zakresie i osiągnięto znaczny postęp. Można także zauważyć dążenie do rozszerzenia stosowanych gramatur o grubsze kartony; np. Xerox stosuje na jednym z typów swoich drukarek specjalny karton do pudełek na lekarstwa. Nie jest już tematem do dyskusji różnica w jakości druków wykonanych techniką cyfrową i konwencjonalną, gdyż pewne różnice i tak nie są rozpoznawane przez zwykłego użytkownika. Przy ilustracjach druk cyfrowy nie jest gorszy od konwencjonalnego, jedynie w przypadku drobnych pism systemy inkjet pozostają nieco w tyle. Bardzo obiecującym zakresem jest stosowanie techniki inkjet do drukowania na sztywnych podłożach, np. na tekturze falistej. Ilość oferowanych maszyn zwiększa się i widać znaczny rozwój w tym zakresie. Z powyższego przeglądu wynika, że w zakresie druku cyfrowego, przynajmniej w odniesieniu do opakowań, jest jeszcze wiele do zrobienia. Na podstawie artykułu Guntera Hübnera we „Flexo+Tief-Druck” nr 2/2008 opracował ZZ