Cyfrowy kierunek został już obrany…
6 gru 2016 14:46
Odbitkę próbną wykonuje się na papierze nakładowym przy użyciu tych samych farb, lecz najczęściej – w przeciwieństwie do całego nakładu – na niskonakładowej maszynie.
Najprostsza klasyfikacja systemów proofingu to podział na systemy analogowe i cyfrowe. Analogowa odbitka próbna tworzy barwny obraz na podstawie monochromatycznych wyciągów barwnych, co zapewnia szybką kontrolę prawidłowości przygotowania pracy do druku oraz możliwość dostrzeżenia błędów przed rozpoczęciem produkcji. Nie zawsze otrzymany wydruk będzie zgodny z nakładem; rozbieżności mogą być konsekwencją odmiennej konstrukcji urządzeń, a nawet stosowanych nawilżaczy. Niestety uzyskanie takiej odbitki, która zostanie idealnie zreprodukowana na konkretnej maszynie, danym papierze oraz przy użyciu określonych farb, jest niemożliwe. W proofie analogowym nie zostają uwzględnione właściwości papieru (gładkość, barwa, połysk, nieprzezroczystość itd.), co w konsekwencji daje niedokładność odwzorowania. Pomimo tych sprzeczności pod względem zgodności kolorystycznej odbitka próbna jest wzorcem dla wszystkich systemów proofingu.
System proofingu analogowego zastąpiła odbitka cyfrowa. Od czasu pojawienia się cyfrowych systemów reprodukcji w połowie lat 80. zaistniała możliwość bezpośredniego wydruku próbnego z danych cyfrowych. Wpierw były to wydruki czarno-białe; dopiero w latach 90. zaczęto wytwarzać systemy do kolorowych wydruków próbnych. W dzisiejszych czasach cyfrowy kierunek został już obrany.
System proofingu cyfrowego zapewnia całkowitą kontrolę nad procesem wykonywania wydruków próbnych, ułatwiając organizację pracy oraz przyśpieszając proces przetwarzania zlecenia. Czynniki, które wpływają na zgodność z nakładem, to: rozdzielczość reprodukcji, przestrzeń barw, wystarczająca ilość poziomów nasilenia kolorów. Zaliczyć tu też można powtarzalność, która zapewnia efektywność procesów kalibracji.
Proofy cyfrowe wykonywane są z zapisu cyfrowego przez wydruk na odpowiednich drukarkach. Założeniem takiego wydruku jest maksymalnie wierne przedstawienie na papierze pracy, która jest konieczna w różnych fazach procesu przygotowania do druku. System wydruku musi być stabilny i posiadać znaczną przestrzeń barwną oraz w zwarty sposób przetwarzać dane o kolorach.
W druku cyfrowym mamy do czynienia z różnymi technologiami przenoszenia obrazu: termotransferową, termosublimacyjną, laserową oraz atramentową. Potrzebne są przynajmniej trzy rodzaje odbitek próbnych: do oszacowania układu pracy oraz na potrzeby korekty (odbitka koncepcyjna), do sprawdzenia prawidłowości rozmieszczania poszczególnych użytków na składce (odbitka impozycyjna) oraz oceny wierności barw (odbitka kontraktowa). Uzupełniającym zadaniem proofu impozycyjnego jest możliwość przeprowadzenia wizualnej kontroli poprawności realizowanej pracy. Dzięki temu można uniknąć wielu błędów i wprowadzić odpowiednie poprawki bez narażania się na niepotrzebne koszty, które mogłyby wyniknąć w razie konieczności wznowienia nakładu.
Czynnikami przemawiającymi za systemami cyfrowymi są: zmiany technologii przygotowania form drukowych, przejście z CtF na CtP oraz brak wyciągów barwnych. Wciąż pojawiają się coraz lepsze cyfrowe urządzenia drukujące. Ciekawą propozycją są urządzenia atramentowe typu drop on demand (kropla na żądanie) w technologii piezoelektrycznej lub termicznej. Ta technika zapewnia proste sterowanie, niewielkie zużycie atramentu oraz możliwość drukowania dowolną liczbą kolorów.
W przypadku systemów cyfrowych w celu uzyskania wiarygodnej odbitki próbnej konieczne jest odpowiednie przygotowanie całego systemu, natomiast przy odbitkach analogowych kalibracja jest samoczynna, spowodowana sposobem wytwarzania tych odbitek. Aby zachować pewność, że system cyfrowy działa w sposób poprawny, powinien on być okresowo sprawdzany. Są sytuacje, w których cyfrowe wydruki są wyłącznym sposobem oceny pracy na papierze. Urządzenia cyfrowe są szybsze od analogowych, a ich obsługa jest ograniczona do minimum w przeciwieństwie do systemów analogowych.
