Drukowanie z udziałem alkoholu – część I

6 gru 2016 14:59

W początkowej fazie rozwoju druku offsetowego stosowano wyłącznie zespoły wodne, w których wałki nadające były obciągnięte specjalną tkaniną, ułatwiającą przenoszenie roztworu zwilżającego. Roztwór składał się głównie z wody i dodatków buforujących. Ponieważ stosowanie naciągów na wałki wodne było kłopotliwe, wraz z rozwojem konstrukcji maszyn drukujących pojawiła się również idea ich całkowitego wyeliminowania. Okazało się jednak, że przy takiej konstrukcji niezbędne jest zastosowanie do roztworu dodatkowej substancji ułatwiającej przenoszenie i powlekanie. Najlepsze efekty stabilizujące proces drukowania i zapewniające odpowiednią podaż środka zwilżającego uzyskano przez dodatek alkoholu izopropylowego. Wprowadzenie do procesu drukowania alkoholu wymagało odpowiedniego dostosowania wszystkich materiałów, w tym również farb, dodatków do roztworów, obciągów gumowych. Od tamtej pory nawilżanie alkoholowe jest uznawane za optymalne dla procesu drukowania. Izopropanol oznaczany jest również jako alkohol izopropylowy, 2-propanol, IPA (patrz tinta). Działanie izopropanolu w roztworze zwilżającym Niezaprzeczalne atuty stosowania alkoholu izopropylowego to: n podnoszenie lepkości roztworu zwilżającego, co zapewnia lepsze przenoszenie roztworu przez układ i wałki zespołu wodnego; n obniżenie napięcia powierzchniowego roztworu powodujące bardzo dobre pokrycie miejsc niedrukujących formy nawet przy wysokich prędkościach drukowania i tworzenie cienkiej, ale równomiernej i stabilnej warstewki; n stałe parowanie na wałkach i płycie przyczyniające się do chłodzenia krytycznych elementów maszyny, co z kolei stabilizuje właściwości reologiczne roztworu i zapewnia stabilne drukowanie; n działanie czyszczące w stosunku do obciągów gumowych – zbieranie pyłu papierowego i drobinek farby; n działanie konserwujące i czyszczące cały układ zwilżający, w tym również zapobieganie rozmnażaniu się drobnoustrojów i alg; n zapewnianie większej stabilności wymiarowej podłoża przez ograniczenie ilości przenoszonego środka zwilżającego. Alkohol powinno się stosować w ilości zalecanej przez producentów dodatków do roztworów zwilżających. Standardowo dodaje się go w granicach 10-12 proc. Zbyt duże podawanie alkoholu powoduje: n nadmierne emulgowanie, n wzrost kosztów produkcji. Za niska ilość stosowanego alkoholu skutkuje: n niestabilnością równowagi farbowo-wodnej, n opóźnionym czasem uzyskiwania prawidłowych odbitek z form. Jednakże od początku stosowania alkoholu izopropylowego do przygotowywania roztworów zwilżających trwają prace badawcze nad zastąpieniem go inną substancją. Wynika to z faktu, że obok niewątpliwych zalet dla procesu drukowania, stosowanie IPA powoduje wiele zagrożeń dla zdrowia człowieka i środowiska. Artykuł sponsorowany Fragment książki Ewy Rajnsz pt. „Barwy druku. Offset arkuszowy”