InSpectro Đ program narzędziowy dla fleksografii

6 gru 2016 14:43

Przygotowalnia Fleksograficzna WISTAR już trzykrotnie prezentowała program InSpectro œrodowisku poligraficznemu. Ostatnia prezentacja miała miejsce podczas XIX seminarium ZPF ăWšska wstęgaÓ. Celem tych prezentacji nie jest komercyjna promocja tej aplikacji (autorzy programu nie przewidujš jego sprzedaży indywidualnym użytkownikom), lecz zaprezentowanie specyficznych potrzeb branży fleksograficznej. Od kilku lat upowszechnia się zarówno wiedzę, jak i odpowiednie narzędzia dla zastosowania zarzšdzania kolorem w druku. Producenci tychże wytwarzajš je do zastosowania głównie w druku offsetowym lub co najwyżej w drukarkach inkjet. Łatwo, choć w ograniczonym zakresie, jeszcze da się je przystosować do wklęsłodruku. Autorzy programu, Dominik i Andrzej Rowiccy, uważajš, że tylko wtedy, gdy œrodowisko fleksografów będzie doœć mocno wyrażać swoje oczekiwania, spodziewać się można uwzględnienia tych potrzeb w nowych produktach. Program narzędziowy InSpectro jest swoistš propozycjš rozwišzania częœci tych problemów. Pozwala on zoptymalizować warunki współpracy pomiędzy przygotowalniš a drukarniš fleksograficznš. InSpectro działa jako niezależna aplikacja i umożliwia analizę oraz interpretację danych pomiarowych ze spektrofotometru. W obecnej wersji współpracuje on tylko ze SpectroScan-Spectrolino firmy Gretag-Macbeth (z firmowym oprogramowaniem ProfilMaker). Oczywiœcie nic nie stoi na przeszkodzie, by rozszerzyć listę dedykowanych spektrofotometrów. Autorzy przyjęli zasadę, że wszelkie pomiary kontrolne należy odnosić do wzorca. Jest nim wydrukowany w warunkach œciœle zdefiniowanych tzw. fingerprint. Zawiera on między innymi jednš z tablic referencyjnych służšcš do utworzenia profilu ICC. W każdej pracy umieszcza się standardowe kliny densytometryczne o ograniczonej iloœci pól kontrolnych. Zmierzone w drukarni lub przygotowalni dowolnym przyrzšdem pomiarowym (InSpectro umożliwia konwertowanie danych pomiędzy podstawowymi metodami pomiarowymi) pozwalajš okreœlić zgodnoœć warunków produkcyjnych z wzorcowymi. Powtarzalnoœć warunków drukowania jest przecież podstawowym problemem w druku flekso. Wizualizacja pomiarów w postaci wykresów ułatwia interpretację pomiarów. Dla doœwiadczonego drukarza (technologa) staje się proste okreœlenie przyczyny powstania odstępstw od założeń wykonania pracy. Ponieważ w praktyce w drukarni fleksograficznej nie standaryzuje się użytych farb (wręcz farby sš dobierane do okreœlonej pracy), InSpectro umożliwia analizę spektralnš zastosowanych w pracy farb. Wyniki pomiarów, przyrostu punktu i spektrum farb umożliwiajš modyfikowanie profilu ICC Đ wzorca. Jednoczeœnie zebrane w bazie dane z wielu prac (po odrzuceniu pomiarów z prac błędnie wydrukowanych) stajš się podstawš do utworzenia profilu ICC uœrednionego, który tak naprawdę jest dopiero ăodciskiem palcaÓ maszyny fleksograficznej. Oczywiœcie InSpectro daje możliwoœć ăręcznejÓ naprawy błędnych pomiarów powstałych na przykład w wyniku zaschnięcia miejscowego farby czy uszkodzenia matrycy drukowej. Powszechne jest we fleksografii drukowanie prac rewersem (np. do laminowania). Brak możliwoœci pomiarów spektralnych ăw lustrzeÓ jest znamiennym faktem niezauważania tej techniki drukowania. InSpectro wypełnia tę lukę konwertujšc dowolne tablice referencyjne (test chart) na obraz lewoczytelny. Ta prosta funkcja mogłaby być zastosowana w każdym komercyjnym programie do automatycznego pomiaru pól kontrolnych. Nie byłoby konieczne wykonywanie dwóch zestawów matryc testowych Đ do druku wewnętrznego i nawierzchniowego. Podobnie do atrakcyjnych możliwoœci fleksografii należy łšczenie farb spotowych z separacjami procesowymi. Metoda ta pozwala rozszerzyć przestrzeń barwnš wydruku i nadać pracy atrakcyjniejszy wyglšd. Rodzi też wiele problemów zarówno na etapie projektowania obrazu, przygotowania separacji, jak i samego drukowania. Autorzy InSpectro widzš istotę problemu w braku ădobrejÓ definicji gęstoœci optycznej dla farb pozaprocesowych. Zaproponowali oni, by okreœlać jš jako ujemny logarytm dziesiętny z całki oznaczonej ze współczynnika odbicia w zakresie pomiarowym œwiatła widzialnego. Wartoœć liczbowa tak zdefiniowanej gęstoœci optycznej odpowiada wrażeniom oka ludzkiego; jeżeli by była zastosowana w aplikacjach graficznych dla poligrafii, pozwoliłaby utworzyć korelację pomiędzy grafikš a fleksografiš. Praktycznie oznaczałoby to, że okreœlona kompozycja barwników w farbie (na przykład według wzornika Pantone) znalazłaby swojš reprezentację w œcisłym zwišzku z użytym aniloksem, fotopolimerem i podłożem drukowym. W tym miejscu warto wyrazić poglšd, że ze względu na niecałkowite pokrycie farbš powierzchni ăstuprocentowychÓ trzeba by okreœlać wartoœci pól rastrowych w skali nie procentowej, a densytometrycznej. Powszechnie stosowane pomiary kontrolne przyrostu punktu sš w ten sposób obarczone błędem. Można je stosować do bieżšcej kontroli produkcji, ale nie w przygotowalni fleksograficznej. Autorzy zdajš sobie sprawę, że wymienione powyżej zagadnienia stanowiš tylko częœć problemów, z którymi styka się każdy, kto zajmuje się fleksografiš. Rozwišzania, które zaproponowali i wdrożyli w programie narzędziowym InSpectro, sš przyczynkiem do działań na rzecz uaktywnienia producentów sprzętu i oprogramowania. Autorzy programu sš właœcicielami przygotowalni fleksograficznej Wistar w Józefowie k. Warszawy