Nowa technika drukowania opakowań?

6 gru 2016 14:44

Żadna inna dziedzina poligrafii nie stosuje tak wielu podłoży drukowych, technologii uszla-chetniania i materiałów, jak produkcja opakowań. Stosowane sš też właœciwie wszystkie techniki drukowania, z których żadna nie jest jednak uniwersalna, lecz każda jest stosowana do okreœlonego rodzaju opakowań. Niewštpliwie przodujš offset, fleksografia i wklęsłodruk. Od dawna myœli się o ăuniwersalnej" technice drukowania opakowań, która łšczyłaby zalety czołowych technik. O pracach prowadzšcych do tego celu i o zaawanso-wanych rezultatach jest mowa w artykule Martina Drehera ăVon Guten nur das BesteÓ zamieszczonym w magazynie ăFlexo+Tief-Druck" nr 3/2004. Najwięcej opakowań produkuje się w technice offsetowej, która znajduje zastosowanie głównie do zadrukowywania chłonnych podłoży drukowych i dlatego jej domenš sš składane pudełka. Podstawowymi zaletami offsetu sš wysoka jakoœć drukowania zarówno kresek, jak i punktów rastrowych oraz niskie koszty wykonywania form drukowych. Wady to duża iloœć makulatury, stosunkowo niska wytrzymałoœć płyt na duże nakłady oraz bardzo ograniczona możliwoœć zadrukowywania folii. To, co w przypadku offsetu jest ograniczeniem, nie występuje we fleksografii i jest to jej zaletš. Dlatego też w wielu krajach obserwuje się zastępowanie offsetu przy drukowaniu składanych pudełek właœnie fleksografiš. Fleksografia osišgnęła w ostatnich latach bardzo wysoki wzrost jakoœci, który jednak nie idzie w parze z możliwoœciami wprowadzenia pełnej normalizacji, co jest niewštpliwš wadš. Poza tym przygotowanie form drukowych jest we fleksografii stosunkowo kłopotliwe, długie i drogie w porównaniu z offsetem, jednakże o wiele korzystniejsze niż w przypadku wklęsłodruku. Największš siłš fleksografii jest możliwoœć zadrukowywania elastycznych podłoży drukowych na maszynach z centralnym cylindrem. Umożliwia to zadrukowywanie z dużš dokładnoœciš pasowania nawet bardzo cienkich i rozcišgliwych podłoży, co w innych technikach nie jest możliwe. Pod względem jakoœci drukowania czołowš technikš w drukowaniu opakowań jest wklęsłodruk, mimo że fleksografia znacznie zmniejszyła różnice w tym zakresie. Zaletami wklęsłodruku sš przede wszystkim prosta budowa maszyny i prosta zasada działania. Uzyskiwana wysoka jakoœć jest osišgana przez inne techniki drukowania rzadko lub jedynie z bardzo dużymi trudnoœciami i kosztami. Wklęsłodruk zapewnia wysokš wytrzymałoœć i zmienne długoœci raportów. Poważnš wadš jest jednak kłopotliwa, droga i mało elastyczna technologia wykonywania form drukowych, a jakoœć odtworzenia kresek i tekstu nie zawsze może być zaakceptowana. Czy można połšczyć zalety tych technik drukowania? Przy poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie powstała myœl połšczenia stosunkowo prostego i taniego wykonywania form drukowych we fleksografii z nieskomplikowanš zasadš działania wklęsłodruku. Skonstruowanie maszyny wklęsłodrukowej z centralnym cylindrem nie jest już żadnš utopiš, chociaż do niedawna wydawało się to nie do pomyœlenia. Największym problemem jest połšczenie w procesie drukowania twardych powierzchni z miękkimi, elastycznymi. Centralny cylinder maszyny fleksograficznej z twardš powierzchniš jest skonstruowany do współpracy z miękkimi płytami drukowymi, natomiast we wklęsłodruku jest odwrotnie: forma drukowa (cylinder) jest twarda, a docisk (preser) jest miękki. Doœwiadczenia wykazały, że nie jest możliwe zastosowanie we wklęsłodruku centralnego cylindra z miękkš powierzchniš, współpracujšcego z cylindrami formowymi. Chcšc zastosować w maszynie wklęsłodrukowej centralny cylinder (jako cylinder dociskowy) z twardš powierzchniš trzeba zastosować formę drukowš z elastycznš powierzchniš. Byłoby to możliwe przy zastosowaniu na formy drukowe materiałów pochodzšcych z fleksografii. Fleksografia stosuje wypukłe elementy drukowe, a wklęsłodruk zagłębione. Aby wykonać formę drukowš do wklęsłodruku w postaci elastycznej płyty, musi być ona naœwietlana przez pozytyw, a nie przez negatyw, jak to jest we fleksografii. W aplach musi być przy tym utrzymana odpowiednia struktura progów między kałamarzykami farbowymi, jako podkład dla rakla. Dzięki autotypijnemu przenoszeniu obrazu (jak we fleksografii) ze znacznie wyższš rozdzielczoœciš niż we wklęsłodruku uzyskuje się bardzo ostre krawędzie elementów drukowych. Odraklowywanie tej nowej, miękkiej i elastycznej wklęsłodrukowej formy drukowej musi być bardzo dokładne, aby spowodować dokładne zróżnicowanie między elementami drukujšcymi i niedrukujšcymi, a jednoczeœnie musi być na tyle delikatne, aby nie powodować przedwczesnego zużycia formy drukowej. Wiele doœwiadczeń wykazało jednoznacznie, że dokładne odraklowanie elastycznej formy jest całkowicie możliwe. Do nowej, hybrydowej techniki drukowania można z powodzeniem zastosować normalne płyty fleksograficzne z zagłębionymi kałamarzykami farbowymi; tuleje fotopolimerowe sš zbyt drogie. Opisane idee, badania i ich rezultaty doprowadziły do otrzymania patentu na tę hybrydowš technikę drukowania. Do pełnej dojrzałoœci tej techniki i możliwoœci jej zastosowania w produkcji jest jeszcze oczywiœcie daleka droga. Takie nowe rozwišzania, jak np. bezszwowe tuleje fotopolimerowe oraz znaczne skrócenie czasu wykonywania form drukowych we fleksografii dzięki technologii termicznej do nanoszenia obrazu w poważnym stopniu ułatwiš realizację wizji przedstawionej w tym artykule. Opracowanie: ZZ