Odciąganie druków w stosie – część II

6 gru 2016 14:55

Po przejściu przez maszynę świeżo zadrukowane arkusze są wykładane w stosy. W pewnych określonych warunkach może dochodzić do ich tzw. odciągania. Zjawisko odciągania druków polega na częściowym przenoszeniu świeżo nadrukowanej farby z jednej strony arkusza na spód kolejnego arkusza w stosie. Nadmierna ilość lub źle dobrany rodzaj farby Przy standardowym nadawaniu farby między arkuszami na wykładaniu tworzy się swoista poduszka powietrzna, która chroni arkusze przed odciąganiem i eliminuje kontakt świeżej warstewki farby z kolejnym arkuszem. Jeśli podawanie farby jest zbyt duże, to powstają mikrowzniesienia farby ponad poduszkę powietrzną i dochodzi do miejscowego bezpośredniego kontaktu arkuszy. Ponadto nadmierna ilość farby powoduje dłuższy proces jej wysychania. Należy wprowadzić, jeśli to możliwe, korektę nafarbiania na etapie przygotowalni lub stosować farby o wysokiej intensywności. W niektórych wypadkach do farb można zastosować dodatek specjalnej pasty zapobiegającej odciąganiu. Gotowe farby zawierają w swojej recepturze odpowiednią ilość suszek. Jeśli jednak z powodu specyficznych warunków drukowania istnieje konieczność dodania suszki, należy robić to oszczędnie i zgodnie z zaleceniami producenta. Suszki skracają czas schnięcia farby, ale ich nadmiar może działać odwrotnie i czas utrwalania wydłużyć. Korzystne jest również stosowanie wspomagania schnięcia druków w postaci promienników podczerwieni. Niewłaściwe parametry roztworu zwilżającego Jeśli wartość pH roztworu zwilżającego spadnie poniżej 4,5, to może spowodować opóźnienie procesu utrwalania się farby, a tym samym będzie sprzyjać odciąganiu arkuszy w stosie. Podobnie jest w przypadku, kiedy farba przyjmie roztwór w zbyt dużej ilości, a tym samym dojdzie do jej nadmiernego zemulgowania. Dlatego w czasie procesu drukowania należy kontrolować jakość i ilość podawanego roztworu zwilżającego. Zbyt wysoki stos arkuszy na wykładaniu Ciężkie papiery i kartony powodują wyciskanie poduszki powietrznej powstającej między arkuszami z powodu dużego ciężaru własnego. Tego typu podłoża drukowe powinny być wykładane w niższe stosy, podobnie jak papiery o obniżonej chłonności lub niewsiąkliwe. Podczas procesu drukowania dochodzi do odkładania się arkusza na arkusz z szybkością uzależnioną od prędkości drukowania. Kolejne arkusze znajdujące się w stosie są obciążane z coraz większą siłą nacisku. Dla przykładowego obliczenia takiej siły można przyjąć, że podczas drukowania z prędkością 7200 arkuszy na godzinę kolejny arkusz spada na stos co pół sekundy. Siła obciążenia pierwszego arkusza na początku jest niewielka i dla papieru o gramaturze 100 g/m2 wynosi tylko 0,01 g/cm2. Obciążenie to wzrasta liniowo i po jednej godzinie drukowania wynosi już 72 g/cm2. Obciążenie stosu dla konkretnych warunków zadruku można łatwo obliczyć za pomocą następującego wzoru: O = Gr x P x t 10 000 O – obciążenie w stosie w g/cm2 Gr – gramatura papieru w g/m2 P – prędkość drukowania w ark./h t – czas w godzinach, dla którego chcemy obliczyć obciążenie cdn. Artykuł sponsorowany Fragment książki Ewy Rajnsz „Barwy druku. Offset arkuszowy”