Technologia tulei (sleeve) przyniosła fleksografii autentyczne korzyci. Czy może to oznaczać punkt zwrotny dla offsetu?
Jedynie w rzadkich przypadkach właciwie przedstawione fakty sš w stanie pokonać powstałe uprzedzenia. Większoć z nas zamiast po prostu zaakceptować co ze wszech miar oczywistego, prędzej wybierze długo będšcy w obiegu nonsens niż rozważy za i przeciw w konkretnym przypadku, dochodzšc do wniosków opartych na rozsšdnych przesłankach. Nie ma na to lepszego przykładu niż spory dotyczšce wykorzystania offsetu i fleksografii, jeżeli chodzi o zadrukowywanie kartonów oraz materiałów opakowaniowych.
Bezmylnoć
Bezmylnoć doprowadziła do walki pomiędzy obiema technologiami; walki z wielkim hukiem i olepiajšcymi fajerwerkami, jednakże bez znaczšcych postępów dla zainteresowanych dziedzinš drukarstwa.
Przyczynš, dla której przedkłada się owš walkę ponad uczestnictwo w rzeczowej dyskusji jest fakt, iż istnieje bardzo niewielu leaderów w branży drukarskiej, którzy nie byliby zacietrzewionymi zwolennikami jednej technologii i jednoczenie wrogami drugiej. Na szczęcie owe wrogie nastawienia powoli zaczynajš ustępować i choć to dopiero poczštek, już zaczyna się pojawiać znaczšca liczba naukowych publikacji, w których wycišgane sš wnioski wynikajšce z podstaw majšcych oparcie w faktach i obiektywnych komentarzy, bez z góry założonego faworyzowania danej opcji.
Nadrzędna technologia
BASF Printing Systems, szwajcarski producent farb i płyt oraz materiałów eksploatacyjnych przeprowadził analizę majšcš na celu okrelenie, która technologia Đ offset czy flekso Đ jest lepsza z punktu widzenia produkcji wysokiej jakoci opakowań kartonowych. Gdyby przeanalizować uzyskane wnioski, nawet najwięksi cynicy popierajšcy tę lub przeciwnš technologię musieliby przyznać, że BASF wykonał solidnš pracę, która wprowadziła na arenę dyskusyjnš powiew wieżego powietrza.
Dołożono wszelkich starań z uwzględnieniem drobiazgowych nawet szczegółów, aby wycišgnięte wnioski nie okazały się zniekształcone i żadna z technologii nie była ăpokrzywdzonaÓ przez zastosowanie jakiego ograniczajšcego kryterium.
Jako podłoże wybrano karton Printocard firmy Stora Enso (240 g/m2), za wzorem obrazu było czterokolorowe pudełko na herbatniki z kolorami producentów i niebieskim kolorem dodatkowym. Maszynš offsetowš był Heidelberg SM 72 pracujšcy in-line z fleksograficznym zespołem lakierujšcym; nakład wyniósł 6000 arkuszy. Drukowanie w technologii flekso wypróbowywano na dwa sposoby: jeden przy użyciu opartej na wodzie farby wiatłoutwardzalnej (UV), drugi natomiast przy użyciu opartej na rozpuszczalniku farby UV.
Do próby z konwencjonalnymi farbami UV flekso użyto maszyny Bobst Lemanic 62F zadrukowujšcej 6000 m kartonu z prędkociš 115 m/min. Drukujšc farbš opartš na wodzie wykorzystano maszynę Lemanic 82F ze wstęgš o długoci 5000 m pracujšcš z prędkociš 120 m/min.
Wkrótce stało się jasne, iż ăreproÓ (przygotowalnia) nie daje się łatwo przetransferować pomiędzy tymi dwiema technologiami. Separacje dla offsetu były już osišgalne jako pliki cyfrowe, ale nie były one przystosowane do wykorzystania we flekso.
Specjalna adaptacja
Trudno jest pogodzić drukowanie pełnych apli przy użyciu farby o dużym transferze z drukowaniem półtonów o wysokiej rozdzielczoci na tej samej jednostce flekso. Problem ten spowodował, że zastosowano specjalnš adaptację, która przekształciła pracę pięciokolorowš (cztery standardowe plus jeden dodatkowy) w siedmiokolorowš pracę flekso.
Uznano to rozwišzanie za normę w konwersji z offsetu do flekso. Czy jest to zaleta, czy wada Đ trudno powiedzieć.
Zaletš w tym wypadku jest fakt, że cienie i głębia koloru sš lepsze przy użyciu siedmiu kolorów; w szczególnoci dotyczy to panowania nad krytycznymi półtonami obrazu, gdzie definitywnie jest ono lepsze niż w offsecie.
Implikacje
Wada w tym wypadku jest równie oczywista Đ więcej kolorów pod kontrolš i większe prawdopodobieństwo wystšpienia problemów. Nie można też zignorować powszechnie na wiecie występujšcych standardów. Odnosi się wrażenie, że w przypadku pracownika o wysokich umiejętnociach i wiedzy rozwišzanie to będzie zastosowane z korzyciami i poradzi on sobie z nowymi, potencjalnymi trudnociami. Jednakże już samo flekso wymaga położenia szczególnego nacisku na wysokie umiejętnoci obsługi.
Różnica dotyczy także liniatur. Offset działa z powodzeniem przy około 150 lpi, podczas gdy przy flekso nastšpiła redukcja do 137 lpi, chociaż różnicę mogłaby dostrzec jedynie osoba o bardzo wyostrzonym wzroku. Produkcja przy użyciu flekso zawiera o wiele więcej elementów, które trzeba wzišć pod uwagę, niż przy użyciu offsetu. Zmienne sš również twardoć materiału płyty, rodzaj tamy do jej mocowania oraz technologia wykonania formy drukowej.
Dokonanie zmiany w opcjach prawie na pewno zmieni końcowy obraz zlecenia. Grawerowanie wałków anilox będzie mieć decydujšcy wpływ na ostatecznš jakoć obrazu, choć nie jest to dokładnie okrelone. Drukowanie półtonów wymaga być może współczynnika celi na poziomie 4-5 dla każdej płyty, choć w przypadku drukowania apli ważna jest ogólna, całkowita wartoć komórek.
Tłoczenie we flekso musi być wyważone: stworzenie płyty utrzymujšcej 1% punkt nie jest problemem, wyzwaniem jest utrzymanie tego na maszynie, co jest przyczynš spadku liniatury. Jeżeli nawet siatki powinny być drukowane z 1% punktem, na płycie mamy znacznie gładszy transfer dzięki temu, że zacisk wałka pracuje z wyprzedzeniem.
Poczštkowa bariera
Żadne z powyższych nie stanowi szczególnego wyzwania dla wyszkolonego drukarza flekso, należy jednak zwrócić uwagę na umiejętnoci. Wspomniane elementy muszš być przyswojone i łšcznie tworzš wstępnš barierę wejcia dla drukarzy chcšcych wykonywać wysokiej jakoci pracę flekso na kartonach.
BASF zarezerwował czas na pracę dla każdego z drukarzy, natomiast wyważona ocena rezultatów okazała się prawdopodobnie tak samo trudna, jak ustalanie kryteriów dla dwóch przedmiotowych prób.
Oczywistym punktem wyjciowym była ogólna jakoć druku. Forma drukowa zawierała zbyt dużo elementów liniatury, dodatkowe cienie w tworzeniu obrazu flekso usprawiedliwiajš użycie densytometrów oraz urzšdzeń mierzšcych punkty. Z powodu braku danych numerycznych podjęto decyzję wykonania inspekcji wizualnej pod mikroskopem.
Zaskakujšce rezultaty
Rezultaty były zaskakujšce bardziej dla obozu ăoffsetowegoÓ. Flekso oparte na farbach wodnych wykazało się większš niedoskonałociš punktu oraz charakterystyk linii, ale nie aż tak, aby się tym ekscytować. BASF sugeruje, iż w przypadku precyzyjnych prac kreskowych ostre kontury były niemalże takie same dla obu technologii Đ offsetu arkuszowego oraz tradycyjnego flekso Đ co w rezultacie oznacza, że przyrost punktu w obu przypadkach jest bardzo podobny. Jest to szczególnie ważne przy oszacowaniu jakoci druku w przypadku kodów paskowych, czym nie majšcym zwišzku z nabywcš produktu, ale ważnym dla sukcesu opakowania.
Przeprowadzone próby jasno wskazujš na to, że nie każdy drukarz flekso będzie posiadał takie umiejętnoci, aby z powodzeniem wykonywać wysokojakociowe drukowanie na kartonach, tak jak mógłby to z powodzeniem robić drukarz offsetowy. Ponadto w tym pierwszym przypadku standard maszyny musi być najwyższy; niemalże na pewno zawierajšcy technologię tulei (sleeve) w połšczeniu z systemem CtP. Przy założeniu, że zachodzš te warunki, można powiedzieć, że flekso jest wysoce konkurencyjne.
Na pewno jednak ostateczna decyzja co do wyboru danej metody produkcji należeć musi do finalnego użytkownika. I tutaj, zdumiewajšce, nie było żadnego sporu; gotowe kartony zostały poskładane i umieszczone na półce w supermarkecie, za każda osoba z grupy testujšcej, nie wiedzšc nic na temat drukowania, miała dokonać wyboru jednego pudełka.
Przeważajšca większoć
Sporód trzech możliwoci przeważajšca większoć (53%) wybrała UV flekso z doć wyrównanym rozdziałem pomiędzy UV opartym na wodzie i offsetem. Opcja flekso oparta na rozpuszczalniku uzyskała wskazanie 73%, lecz jeszcze bardziej znamienny jest komentarz bioršcych udział w tecie, z którego wynika, że UV flekso dał niemal trójwymiarowy obraz, czego nie było widać na innych kartonach. JK
