Problemy w offsetowym druku zwojowym… część I

6 gru 2016 14:45

Jednym z nich jest brudzenie (linting) gumowych obciągów w offsetowym druku gazetowym. Od początków gazetowego druku offsetowego następował jego szybki rozwój. Najpierw tę technikę drukowania stosowano prawie wyłącznie do druku czarnego. Obecnie stosuje się ją także w druku wielobarwnym. Postęp widoczny jest także w mechanice. Wzrastają szybkość i wydajność maszyn drukujących; dzisiaj już nikogo nie dziwią maszyny, które drukują 60 000-75 000 egzemplarzy na godzinę. Jest rzeczą oczywistą, że taki rozwój druku gazetowego oznacza jednocześnie wysoką jakość gazetowych podłoży drukowych. Jednym z najważniejszych wymogów formułowanych w stosunku do zadrukowywanego papieru gazetowego jest jego odporność na linting. „Lint” oznacza w tym kontekście substancje, a konkretnie włókna, ułamki włókien i wypełniacze, które są tak luźno osadzone na powierzchni papieru, że przenoszą się i osadzają na gumowym obciągu, a nawet docierają do zespołów farbowych i wodnych, stając się przyczyną problemów z jakością druku. Przed około 20 laty „lint” z papieru gazetowego składał się najczęściej z włókien celulozy, luźno związanych mechanicznie i tak słabo osadzonych na powierzchni papieru, że były z niej łatwo wyrywane na skutek dużych sił rozciągających występujących w drukowaniu offsetowym. Dlatego też tego rodzaju linting pojawiał się głównie w strefie drukowanego motywu. Większość producentów papieru wyeliminowała to zjawisko, stosując doskonalsze wiązanie włókien podczas mechanicznej obróbki celulozy. Do polepszenia druku i eliminacji wspomnianego problemu przyczynili się także producenci farb, produkując farby o obniżonej ciągliwości. Dzisiejszy „lint” z papieru gazetowego na offsetowych obciągach gumowych to najczęściej bardzo drobne cząsteczki włókien (ray cells) i niekiedy inne drobne cząsteczki masy celulozowej. Wszystkie papiery gazetowe, obojętnie jak produkowane – z włókien oryginalnych czy przetwarzanych powtórnie Đ charakteryzują się zjawiskiem typu ray cell linting. Ray cells to te składniki drzew, które transportują substancje odżywcze w drzewie w kierunku poprzecznym, promieniowo. Z reguły mają średnicę zbliżoną wielkością do zwykłych włókien, oprócz tego odznaczają się względnie wysoką zawartością żywic.