Rozpoznawanie wadliwych arkuszy

6 gru 2016 14:42

Od dawna drukarz sam rozpoznaje wadliwe arkusze i ręcznie usuwa je z nakładu; tak będzie jeszcze długo. Niemniej czynione sš starania zmierzajšce do zautomatyzowania tego procesu i sš już do tego odpowiednie urzšdzenia. Do rozpoznawania wadliwych arkuszy niekoniecznie trzeba stosować kamerę CCD o wysokiej rozdzielczoœci, z bardzo szybkim komputerem. Odpowiednio dostosowana elektronika oraz czujniki pozwalajš w prosty sposób wiele osišgnšć. Nikt nie będzie chciał odejœć od koniecznoœci uzyskiwania ustalonej jakoœci produkcji, jednak z dostępnš obecnie technikš stosujšcš odpowiednie czujniki jest to o wiele łatwiejsze i pewniejsze. Nawet niewiele błędów, które mogš ăprzeœliznšć sięÓ przez wzrokowš kontrolę arkuszy, może spowodować duże szkody, np. w produkcji ksišżek, przy drukowaniu papierów wartoœciowych czy przy opakowaniach do lekarstw. Wszędzie tam, gdzie arkusze przechodzš przez maszynę pojedynczo, można zainstalować czujniki do ich rozpoznawania: w nakładaku i wykładaniu maszyny drukujšcej, złamywarce, taœmowcach, zespołach do wdrukowywania. Zasada identyfikacji arkuszy Optyczny czujnik odczytuje obraz wydrukowany na przebiegajšcych arkuszach. Każda zmiana struktury obrazu może sygnalizować błšd i spowodować otwarcie zwrotnicy wyrzucajšcej makulaturę, oznakowanie wadliwego arkusza lub zatrzymanie maszyny. Czujnik kontrastu firmy Lehner odczytuje kontrast na powierzchni pomiarowej o œrednicy ok. 1 cm. Jest przy tym obojętne, czy chodzi tu o pismo, czy o rastrowany obraz. Gdy przez tę powierzchnię przejdzie arkusz, w pamięci może być zapisany sygnał pomiarowy o wysokiej rozdzielczoœci, odpowiadajšcy strukturze obrazu na pasku pomiarowym. W sygnale pomiarowym kontrastu można rozpoznać odchylenia barwy druku i strukturę na arkuszu o wielkoœci nawet 0,1 mm. Przy długoœci arkusza 1 m struktura arkusza jest odczytywana przez 10 000 wartoœci pomiarowych. Sygnały z następujšcych po sobie arkuszy sš porównywane na podstawie okreœlonego algorytmu. Gdy zmierzona struktura odpowiada wzorcowemu obrazowi, to nakład jest bez wad. Dopiero przy większych odchyleniach (powyżej wartoœci progowej) sygnalizowany jest błšd. Prędkoœć przebiegu arkuszy odzwierciedla się w strukturze wartoœci pomiarowych kontrastu. W celu bezbłędnego rozpoznania struktury obrazu musi być przecież znana prędkoœć przebiegu. Prędkoœć wyznaczana jest przez odczyty dwóch czujników, umieszczonych na poczštku i na końcu arkusza. Dzięki temu niezależnie od prędkoœci produkcyjnej sygnał kontrastu można przyporzšdkować do struktury obrazu. Automatyczne dopasowanie sygnału identyfikacji arkuszy pozwala na zainstalowanie urzšdzenia na dowolnej maszynie, bez podłšczania systemu przekazywania sygnału. Jakie błędy można rozpoznawać? W czasie codziennej pracy na taœmowcu łatwo może się zdarzyć, że do nakładaka włoży się nie te arkusze. System identyfikacji Lehner łatwo rozpozna wadliwy obraz na arkuszu. Podobnie łatwo można zidentyfikować błšd polegajšcy na włożeniu do nakładaka maszyny drukujšcej stosu odwróconego o 180Ą. Niezadrukowane arkusze powstajš w maszynie drukujšcej najczęœciej na skutek wadliwego biegu arkuszy, na przykład przy przejœciu podwójnego arkusza. Drukarz rzadko jest w stanie rozpoznać w stosie niezadrukowane arkusze. A kto jest w stanie obserwować cały przebieg arkuszy, gdy nie jest to zautomatyzowane? Do tego mogš być właœnie zastosowane czujniki optyczne. Dokładne umieszczenie obrazu druku w stosunku do krawędzi arkusza jest warunkiem dokładnoœci złamywania. Gdy w maszynie drukujšcej mierzyca niezbyt dokładnie nakłada arkusz, to powinien być uruchomiony sygnał ostrzegawczy. Usunięcie wadliwych arkuszy należy do personelu obsługujšcego maszynę. Dodatkowa kontrola w maszynie w introligatorni daje większš pewnoœć usunięcia wadliwych arkuszy. Za pomocš systemu identyfikacji Lehner rozpoznawany jest każdy arkusz biegnšcy w strumieniu arkuszy, majšcy przesunięty obraz. Tak jak dowolny obraz druku, tak i kod kreskowy może być rozpoznawany przez system Lehner. Gdy raz zostanie wczytany obowišzujšcy (ustalony) kod, to wszystkie odchyłki w kodzie występujšce w czasie produkcji będš rozpoznane jako błšd. Dla przykładu: jeden z użytkowników systemu Lehner wykorzystuje go do kontrolowania ulotek załšczanych do opakowań z lekarstwami. Innym zastosowaniem identyfikacji arkuszy mogš być papiery wartoœciowe. Chodzi o to, aby wdrukowywane elementy znajdowały się w œciœle okreœlonej pozycji. W tym przypadku czujniki sš wykorzystywane do kontroli pasowania. Warto przy tym zaznaczyć, że w tym przypadku nie potrzeba żadnych krzyżyków pasujšcych; kontrolowanie pozycji następuje na podstawie porównywania struktury obrazu. Także kontrola registra cięcia papieru może być regulowana na podstawie struktury obrazu z dokładnoœciš do 0,1 mm. Jest nieco dziwne, że dotychczas w przemyœle poligraficznym nie stosuje się w większym zakresie elektronicznych systemów, które za pomocš rozpoznawania obrazu kontrolujš jakoœć. Nadal polega się na wzrokowej kontroli w czasie drukowania lub w czasie obróbki w introligatorni. Być może system identyfikacji Lehner przy wykorzystaniu czujników optycznych będzie bodŸcem do rozważań na temat zautomatyzowania kontroli jakoœci. Na podstawie artykułu prof. Axela Ritza ăFehlerhafte Bogenleicht erkanntÓ z ăDruck-Medien-MagazinÓ nr 12/2002 opracował ZZ