Technologie CtP dziœ i jutroczęœć III

6 gru 2016 14:42

Typowe technologie CtP Laser podczerwony w układzie bębna zewnętrznego Jest to jedno z najstarszych rozwišzań (opracowane przez firmę Creo), charakteryzujšce się prostotš konstrukcji i względnie niewielkimi wymiarami urzšdzenia (zwłaszcza w wersji z ręcznym ładowaniem i rozładowaniem). W tym rozwišzaniu płyta mocowana jest na obrotowym cylindrze, a głowica laserowa porusza się wzdłuż tworzšcej bębna, w niewielkiej odległoœci od powierzchni płyty. Z uwagi na niskš czułoœć płyt i niemożnoœć uzyskania wysokiej prędkoœci obrotowej bębna głowice zawierajš zwielokrotnione diody laserowe 830 nm œwiecšc jednoczeœnie wieloma wišzkami (tj. naœwietlajšc kilkanaœcie bšdŸ kilkadziesišt linii za jednym obrotem bębna). Ponieważ sztywnoœć płyt utrudnia stosowanie małych œrednic bębna, system ten najczęœciej stosowany jest w urzšdzeniach większych formatów (B1, B0 i większych). Niemal każdy producent ma dziœ w swojej ofercie urzšdzenia CtP korzystajšce z tej właœnie technologii: oprócz firmy CreoScitex podobne naœwietlarki proponujš tacy dostawcy, jak np. Heidelberg, Screen, Agfa, Fuji. Laser widzialny w układzie łoża płaskiego Kombinacja lasera œwiatła widzialnego i łoża płaskiego została wybrana głównie z uwagi na prostš drogę płyty, a zatem łatwš automatyzację. Okupiono to dużymi rozmiarami urzšdzeń i pewnš komplikacjš technologicznš, jakš jest zmienna długoœć drogi optycznej. Zastosowanie lasera œwiatła widzialnego ma na celu wykorzystanie wysokiej czułoœci płyt œwiatłoczułych do zwiększenia wydajnoœci urzšdzenia. Ponieważ płyty sš tu unieruchamiane przed naœwietleniem, maszyna może teoretycznie osišgnšć wysokš precyzję naœwietlania, jednak wspomniane komplikacje technologiczne zazwyczaj to uniemożliwiajš. Jedyny system naœwietlania form opracowany przez firmę Linotype-Hell Đ naœwietlarka Gutenberg Đ został zbudowany w tej właœnie technologii. Urzšdzenie to miało (przy formacie B1 i pełnej automatyzacji) długoœć ponad 8 metrów, co z pewnoœciš nie ułatwiało instalacji. Jednym z producentów najbardziej przywišzanych do takiej technologii jest firma Highwater, ale maszyny podobnej konstrukcji oferujš także inne firmy, np. Barco (system Mondrian VLF) czy Agfa (system Polaris). Laser widzialny w układzie bębna wewnętrznego Drugš konkurencyjnš technologiš naœwietlania form (rozwijanš przez firmę Gerber Systems) jest konstrukcja z łożem zawierajšcym cylindryczne wyżłobienie, w którym mocowana jest płyta œwiatłoczuła. Naœwietlanie odbywa się poprzez odchylanie wišzki lasera w głowicy laserowej z wirujšcym zwierciadłem, przesuwajšcej się wzdłuż osi bębna. Takie rozwišzanie zapewnia wysokš precyzję naœwietlania i jednoczeœnie duże szybkoœci pracy. Typowym rozwišzaniem jest tu pojedyncza wišzka lasera Đ dziœ również diody półprzewodnikowej œwiatła fioletowego. Istnieje wiele odmian tej technologii; w większoœci przypadków łoże maszyny znajduje się w hermetycznie zamkniętej obudowie, ale np. firma LŸscher próbuje spopularyzować urzšdzenia z łożem odkrytym (warto przypomnieć, że niemal identycznie wyglšdały pierwsze naœwietlarki Gerbera). Wœród producentów oferujšcych bardziej konwencjonalne urzšdzenia wg tej technologii znajdziemy takie nazwy, jak Krause, Barco czy Agfa. Oprócz tych klasycznych rozwišzań (które opanowały ponad 90% rynku CtP) istniejš także mniej typowe technologie, które zdšżyły się na tyle rozpowszechnić, że należy je już traktować jako sprawdzony i dostępny sposób naœwietlania form. Jednš z takich ămniej typowychÓ technologii jest system pozwalajšcy wykorzystywać tradycyjne (ăanalogoweÓ) presensybilizowane płyty offsetowe. Ponieważ maksimum czułoœci tych płyt wypada w zakresie fal o długoœci 360-400 nm (tj. ultrafioletu), do pracy z płytami ăanalogowymiÓ musimy wykorzystywać całkiem inne Ÿródła œwiatła. Najczęœciej stosowanym pomysłem jest lampa UV z układem zwierciadeł, co pozwala œwiecić matrycš punktów; bardzo rzadko (i w praktyce jedynie w laboratoriach badawczych) wykorzystuje się skomplikowane i nietrwałe lasery UV. Rozwišzanie takie jest o tyle korzystne dla drukarzy, że ułatwia im okres przejœciowy (adaptacja do nowej technologii nie wymaga adaptacji do właœciwoœci nowych płyt, co jest poważnym problemem przy wdrażaniu płyt ăcyfrowychÓ). W chwili obecnej płyty analogowe sš również znacznie tańsze od płyt dedykowanych dla systemów CtP (często ponaddwukrotnie tańsze), a ten czynnik ma niebagatelne znaczenie podczas podejmowania decyzji. Można się co prawda spodziewać, że taka sytuacja nie potrwa wiecznie (o czym dalej), i jeœli tak się stanie, urzšdzenia pracujšce w tej technologii stracš jednš z najważniejszych zalet wobec innych rozwišzań naœwietlania form. Najbardziej znanym (choć nie jedynym) przedstawicielem tej grupy technologii jest urzšdzenie UV-Setter firmy Basys; obecnie zainstalowano ok. 40 urzšdzeń tego rodzaju. Nad podobnym systemem pracuje dziœ firma Purup-Eskofot, zaœ amerykańska firma Sonoran Scanners zamierza (mimo poważnych problemów) zaprezentować naœwietlarkę wykorzystujšcš laser UV zamiast lampy (stosowanej w obu powyższych przykładach). Innš, mniej popularnš metodš jest wykorzystanie lasera podczerwonego w układzie bębna wewnętrznego. Pozwala to na połšczenie precyzji naœwietlania charakterystycznej dla systemów z bębnem wewnętrznym i zalet (charakterystyki) płyt termoczułych. Nie jest to jednak proste z uwagi na niskš czułoœć płyt i stosunkowo wysokie straty energii lasera pracujšcego w systemie z bębnem wewnętrznym (długa droga optyczna). Wydajnoœć takich urzšdzeń nie może być też znaczšco zwiększona poprzez zwiększenie szybkoœci obrotów zwierciadła (co jest klasycznym sposobem ăprzyspieszaniaÓ naœwietlarek z laserem œwiatła widzialnego), ponieważ płyty termoczułe wymagajš odpowiedniego czasu ekspozycji Đ a to ogranicza od góry maksymalnš szybkoœć przesuwu plamki na płycie. Dodatkowo najczęœciej stosowanym laserem jest w takim przypadku laser Nd: YAG, a nie dioda półprzewodnikowa. Wykorzystanie diody półprzewodnikowej w takim układzie konstrukcyjnym jest jednak przedmiotem wielu badań i będzie omówione dalej w częœci poœwięconej innowacyjnym rozwišzaniom CtP. Systemy działajšce wg tej technologii produkujš np. firmy Purup i Agfa. cdn.