Zarządzanie kolorami w druku wielkoformatowym – część I

6 gru 2016 14:53

Ustawienie produkcji z dobrą reprodukcją kolorów nie jest łatwym zadaniem. Gdy ustawi się jedną zmienną, należy potem ustawić kolejne, ale wyregulowanie wszystkich komponentów –drukarki, programów graficznych, mediów itp. – jest często nużącym, o ile nie niemożliwym do zrealizowania zadaniem. Redakcja amerykańskiego czasopisma branżowego „The Big Picture” opublikowała zestaw porad mających pomóc czytelnikom we właściwym zarządzaniu kolorami. Zespół ekspertów czasopisma będących autorytetami w tej dziedzinie przygotował ponad 20 praktycznych rad. Czytelnikom pragnącym pogłębić tę tematykę polecamy nową książkę opublikowaną przez oficynę wydawniczą Wiley i amerykańskie stowarzyszenie IS&T pod angielskim tytułem „Color Management: Understanding and Use ICC Profiles”. 1. Przygotuj drukarkę przed kalibracją Bardzo często rozpoczynamy kalibrację kolorów na urządzeniu, które nie zostało właściwie przygotowane. Przed rozpoczęciem prac w tej dziedzinie musimy się upewnić, że urządzenie drukujące znajduje się w dobrym stanie. Należy sprawdzić, czy dysze przewodzące tusz nie są zatkane oraz czy głowice tuszy zostały wyrównane. Zawsze kusi nas, by rozpocząć pracę od razu, ale utrudni to właściwy dobór kolorów. Jeżeli stwierdzimy, że drukarka znajduje się w nie najlepszym stanie, tym samym wątpliwa jest kalibracja jej kolorów. 2. Wybierz właściwe media Wybór właściwych mediów ma największy wpływ na reprodukcję kolorów. Powinniśmy wybrać podłoża przetestowane i sprawdzone w kombinacji drukarka/tusz. Niesprawdzone podłoża mogą stanowić wyjątkowo kosztowne wyzwanie podczas kalibracji kolorów. Przechowywanie mediów w tym samym pomieszczeniu, w którym znajduje się drukarka, aklimatyzuje media do temperatury i wilgotności względnej pokoju. Należy pamiętać, że wiele dziwnych rzeczy zdarza się, kiedy media składowane są w odmiennej temperaturze i wilgotności aniżeli drukarka. 3. Oszczędź czas i wykorzystaj „setting” Jeżeli stosujesz nowe media, których nie znasz, otwórz plik linearyzacji i przekopiuj ustawienie „setting”. Bardzo często wykorzystanie specjalnie przygotowanego fabrycznego „setting” dla podobnych mediów zamiast podejmowania próby budowy własnego profilu pozwoli nam na zaoszczędzenie czasu. 4. Bieżąca kontrola systemu Wyzwaniem jest utrzymanie dobrej reprodukcji kolorów przez dłuższy czas. Media, tusze, a nawet drukarki ulegają zmianom w czasie i dlatego dobry system musi kompensować te zmiany. Rozwiązaniem jest codzienna, dokonywana na bieżąco rekalibracja. Zestawy ilustracji testowych dostarczają danych i wizualnego odniesienia potrzebnych do ewaluacji. Należy drukować obrazy testowe, aby porównać je z drukiem standardowym. Wizualne porównania stanowią często wystarczający test, o ile warunki druku nie uległy dramatycznym zmianom. Jeżeli niezbędna jest niewielka poprawka, drukarka może być rekalibrowana. Większe zmiany oraz cotygodniowa weryfikacja gęstości optycznych mogą wymagać stosowania zestawu ilustracji testowych i pomiarów za pomocą spektrometru. Czynności te mogą być wykonywane podczas regularnej pracy drukarki dając udoskonalony profil dla następnego zlecenia. 5. Używaj monitora o najwyższej jakości obrazu Monitory stanowią nasze okno do cyfrowego świata. Monitory LCD są obecnie coraz lepsze i technologia dojrzała na tyle, że można je profesjonalnie stosować. Upewnijmy się, że kupujemy ten bardzo dobry. Obraz graficzny powinien być mierzony w pikselach, a nie w calach. 17- calowy monitor LCD często jest tak dobry jak stary 22-calowy CRT. Ostatnio dostępne są coraz większe monitory, a wygodniej jest edytować obraz na większym ekranie. Dobre mogą być także dawne, wysokiej jakości monitory CRT, o ile nie są już nadmiernie zużyte. Należy pamiętać, że monitor CRT daje obraz kolorowy generowany przez strumień elektronów pobudzający do świecenia układ trzech luminoforów. Z czasem ich wyrazistość maleje i w konsekwencji niemożliwe staje się uzyskanie prawdziwej czerni. 6. Stosuj system L*a*b* do kontroli markowych kolorów Stosuj system L*a*b* w celu osiągnięcia najlepszego z możliwych dopasowania kolorów spotowych/markowych. Po pierwsze musimy mieć pewność, że prawidłowo utworzyliśmy pliki. Jeżeli obraz posiada kolory spotowe czy też markowe, to definiujemy je w taki sam sposób jak te w plikach graficznych. Jeżeli drukujemy pliki w programie na komputerze osobistym, musimy być pewni, że wysyłamy dane procesu i kolorów spotowych. Nie wolno ich przekształcać na dane procesu. Większość programów RIP posiada wzorniki kolorów Pantone i te pozwalają na uzyskanie kolorów spotowych z niezłymi rezultatami. Jeżeli nie są one wystarczające, musimy użyć spektrofotometru w celu zmierzenia pożądanego koloru. Następnie zmieniamy formułę koloru spotowego w programie RIP i wprowadzamy nową zmierzoną wartość. W razie potrzeby możliwa jest dodatkowa drobna korekta. Wiele osób porównuje wydrukowane kolory do starych i przedawnionych wzorników Pantone. Musimy się upewnić, że wzorniki są aktualne, a jeśli nie, należy je zastąpić nowymi lub wydrukować własne wzorniki kolorów spotowych. cdn. Na podstawie „The Big Picture” nr 4/2010 opracował TG