Verdigris, projekt badający i dostarczający informacje na temat inicjatyw środowiskowych dla społeczności międzynarodowego świata druku, ma swojego bloga. Na stronie internetowej wśród wielu artykułów i linków referencyjnych znajdziemy posty Laurel Brunner, która co tydzień publikuje teksty na temat wpływu mediów drukowanych na środowisko. W swoim ostatnim wpisie Brunner opisuje drogę azjatyckiej Asian Pulp & Paper do doskonałości operacyjnej i zrównoważonego rozwoju na przykładzie inicjatywy konserwacji lasów.
APP, jedno z największych na świecie globalnych przedsiębiorstw zrzeszających producentów celulozy i papieru operujących na terenie Indonezji i Chin, przedstawiło ponad rok temu swój plan ratowania lasów. APP znalazło się pod miażdżącą krytyką z uwagi na swój wpływ na proces niszczenia i dewastacji lasów deszczowych w Indonezji, zwłaszcza na Sumatrze, gdzie tygrysy, słonie i pawiany straciły ogromne obszary naturalnych siedlisk. Zniszczenia były w dużym stopniu nieodwracalne. Plan ochrony lasów APP zawierał jednak poważne luki w sferze zalesiania i konserwacji, co ściągnęło na koncern sporą dezaprobatę takich organizacji pozarządowych (NGO) jak WWF i Greenpeace. Presja międzynarodowa była miażdżąca, środowiska branżowe zażądały przerwania współpracy z firmą, a klienci znaleźli się pod naciskiem ze strony kampanii NGO dotyczących zaprzestania handlu z APP.
Jak na razie wygląda jednak na to, że APP działa zgodnie ze swoim planem, a ostatnio zadeklarowało projekt odbudowy i zachowania miliona hektarów lasów deszczowych w całej Indonezji. WWF nie jest jednak całkowicie przekonany co do realizacji przez koncern powyższych założeń i namawia klientów do poczekania na rezultaty. Raport APP przedstawia przede wszystkim miesiące konsultacji z zainteresowanymi stronami w celu przeprowadzenia odnowy zasobów leśnych, której priorytetem jest właściwe oszacowanie bioróżnorodności. Zamiarem jest przywrócenie, z udziałem wszystkich wspólników, naturalnego krajobrazu w celu wypracowania zdefiniowanego, ale jeszcze bliżej nieokreślonego celu rekonstrukcji naturalnych lasów na licencji APP. Pierwszym krokiem jest konserwacja oraz ochrona siedlisk tygrysów i słoni w Jambi na Sumatrze. Plany te obejmują zapewnienie korytarzy ekologicznych, wsparcie dla ochrony tygrysów z Sumatry, których liczbę żyjących osobników szacuje się na ok. 400, a także przywrócenie naturalnych lasów i torfowisk w Riau.
Co jest trochę niepokojące, to fakt, że na razie niewiele mówi się o konkretnej inicjatywie zalesiania. Jak dowiadujemy się od APP, firma i jej dostawcy są zobowiązani do pozostawienia około 10 proc. obszaru, co odpowiada 260 tys. hektarów, dla celów konserwacyjnych. Zapowiedziany przez APP milion hektarów może obejmować część owych 10 procent, ustanowionych prawnie, jeśli zostanie on objęty ochroną.
Firma jest w trakcie tworzenia grupy, w skład której wchodzą także NGO, mającej prowadzić wspólną politykę ochrony i konserwacji oraz rozpocząć realizację prac. Pomimo że plan przedstawia się optymistycznie, środowiska branżowe podchodzą sceptycznie do niniejszych zapewnień i na razie wstrzymują się z ponownym daniem APP czystej karty.
Wygląda na to, że działania APP stały się przykładem, za którym chce podążać jego główny konkurent, firma Asia Pacific Resources International Limited (APRIL). Także ten koncern zasłużył na wrogość NGO za masowe zniszczenia na ogromnych obszarach indonezyjskich lasów deszczowych i siedlisk zwierzęcych. Nowa polityka APRIL jest dużo śmielsza niż APP. Jej założenia zobowiązują firmę do wprowadzenia moratorium na koncesje wycinki obszarów leśnych, które nie zostały wcześniej poddane niezależnej ocenie ich wartości ochronnych. Chociaż program ten odnosi się tylko do Indonezji, zobowiązuje firmę również do współpracy z innymi producentami celulozy w Royal Golden Eagle Group (RGE), która jest właścicielem APRIL. Tymi spółkami są między innymi Asia Symbol, producent celulozy w Chinach, i Sateri, który operuje na terenie Brazylii oraz Chin i wykorzystuje celulozę do produkcji różnych produktów specjalistycznych, od chusteczek nawilżających po produkcję kordów opon.
Polityka APRIL wspiera również badania pilotażowe, które mają na celu opracowanie wspólnych podstaw do szacowania wartości oraz ochrony lasu i torfowisk High Carbon Stock. Jeśli plany dojdą do skutku, takie badania byłyby niezwykle cenne nie tylko dla prac w Indonezji, ale również w innych krajach oferując gotowy model dla chociażby Wietnamu i Tajlandii, ku którym APP i APRIL zwracają wzrok z uwagi na
ogromne, niechronione tereny leśne. Złą wiadomością jest to, że APRIL nie deklaruje stosowania drzew z upraw plantacyjnych aż do 2019 roku. W przypadku wycinki lasów jest to bardzo długi okres. W obecnej sytuacji o wiele lepsze dla Indonezji byłoby, gdyby całkowicie zaprzestano korzystania z zasobów tamtejszych lasów tropikalnych.
Niemniej polityka zrównoważonego rozwoju jest w dzisiejszych czasach niezbędnym elementem prowadzenia działalności gospodarczej. Dlatego też, nawet jeśli APP dystansuje się od działań podjętych przez APRIL, inicjatywa podjęta przez oba koncerny może przynieść jedynie korzystne zmiany. Trzeba przyznać, że jest to ważny krok w dobrym kierunku.
Wiecej na: http://verdigrisproject.com/blog
Opracowanie: Agata Pawlicka
