Europejscy wklęsłodrukarze w maju w Warszawie
6 gru 2016 14:42
Zapowied spotkania w maju bieżšcego roku w Warszawie europejskich wklęsłodrukarzy spowodowała wzrost zainteresowania krajowych wydawców i drukarzy technikš i technologiš wklęsłodrukowš, która wykazuje tendencję zanikajšcš. Offset zdominował od dziesištków lat drukarstwo, a młoda i prężna fleksografia coraz bardziej wypycha z rynku opakowań wklęsłodruk.
Co zatem mogło spowodować, że za kilka miesięcy włanie w Warszawie chcš się spotkać europejscy wklęsłodrukarze? Odpowied moglimy otrzymać tylko w Ciechanowie, gdzie znajduje się działajšca od siedmiu lat jedyna (od niedawna) prasowa drukarnia wklęsłodrukowa firmy Bauer Polska. Jedyna, gdyż jej konkurent, drukarnia Uniprom w Warszawie, zawiesiła działalnoć. W Unipromie stosowane były dwie techniki: offset i wklęsłodruk.
W rozmowie z dyrektorem drukarni Bauera w Ciechanowie Wojciechem Kusio uzyskalimy wiele interesujšcych informacji dotyczšcych organizowanej w maju 2003 r. w Warszawie imprezy, w tym ănamiaryŐŐ na generalnego sekretarza ERA (Europejskiego Stowarzyszenia Wklęsłodrukarzy) Đ Jamesa Sieverta. Opracowanie reportażu z Ciechanowa i sformułowanie wniosku, dlaczego organizowane jest w Warszawie spotkanie wklęsłodrukarzy, zakłóciły artykuły: w miesięczniku ăPressÓ (listopad 2002, nr 10/81) pod tytułem ăWklęsła klęskaŐŐ pióra Tomasza Furmana oraz Đ niemal równoczenie Đ w tygodniku ăWprostÓ nr 45/1041 z 10 listopada 2002, artykuł Jerzego Marka Nowakowskiego ăDrang nach OstenŐŐ.
Wspomniane wyżej obydwie publikacje, tak w ăPressÓ, jak i we ăWprostÓ, majš cisłe odniesienie do przygotowywanej włanie konferencji wklęsłodrukarzy w Warszawie.
Tomasz Furman w swoim artykule dokonuje próby porównania dwóch technologii stosowanych w produkcji prasowej: wklęsłodruku i offsetu. Już sam tytuł artykułu ăWklęsła klęskaÓ sugeruje wyranie, iż wklęsłodruk przegrywa z offsetem. Jednak w dalszej częci autor podkrela, iż w wielu elementach wklęsłodruk jest lepszy Đ np. w zakresie jakoci druku. Cytuje wypowiedzi przedstawicieli wydawców prasy (czasopisma kolorowe) dominujšcych na naszym rynku: Bauer Verlag, Axel Springer i Grner & Jahr (gdzie się podział Prószyński i S-ka Đ z ponad 3 mln nakładem ăPoradnika DomowegoÓ jeszcze kilka lat temu?).
Cytowane wypowiedzi pracowników Bauera wskazujš na zalety druku wklęsłego (własna drukarnia w Ciechanowie), natomiast przedstawiciele Springera czy wydawnictwa Grner & Jahr preferujš offset Đ drukujš swoje czasopisma u Winkowskiego, w drukarni Donnelley i w Poligrafii, czyli w drukarniach offsetowych.
ródtytuły w artykule Tomasza Furmana charakteryzujš analizę porównawczš: Droga inwestycja (wklęsłodruk), Techniki mieszane, Postój w Unipromie, Reklamodawcy wolš offset, Kluczowy nakład, Koszty i terminy, Koszty stałe.
W analizie jest niewštpliwie wiele słusznych wniosków. Fakt, że w Polsce istnieje tylko jedna drukarnia wklęsłodrukowa (prasowa), a wiele offsetowych, wiadczy o dominacji offsetu. Jednak tytuł artykułu ăWklęsła klęskaÓ sugeruje, iż technika wklęsłodrukowa przegrywa zdecydowanie z technikš offsetowš. A przecież tak nie jest!
Po pierwsze Đ oprócz stosowania wklęsłodruku w drukowaniu wysokonakładowych czasopism technika ta wykorzystywana jest w produkcji opakowań. Tu wprawdzie napotyka konkurencję fleksografii, nie offsetu, ale opakowania o najwyższej jakoci takich produktów, jak kosmetyki, perfumy, wyroby tytoniowe czy spożywcze Đ szczególnie czekolada i inne słodycze Đ to domena wklęsłodruku.
Wracajšc jednak do tematu stosowania techniki wklęsłodrukowej w drukowaniu czasopism kolorowych należy podkrelić, iż wydawnictwo Bauer Polska większoć swoich (licznych!) tytułów drukuje technikš wklęsłodrukowš. Bo nakłady tych tytułów sš tak duże, że wysoki koszt i dłuższy cykl przygotowawczy form drukowych kompensujš w pełni wysokie nasycenie kolorystyczne oraz pewnoć, że pierwsza i ostatnia odbitka drukowanego nakładu będš identyczne. Kłopoty w offsecie dotyczšce utrzymania właciwego balansu woda-farba w procesie drukowania nakładu we wklęsłodruku przecież nie występujš.