W artykule „60 lat kształcenia polskich inżynierów poligrafów” wspomniałem o możliwości uzyskiwania tytułu Inżyniera Europejskiego – EUR ING wydawanego przez FEANI. Pisałem o tym szerzej w „Poligrafice” nr 3/2003 i namawiałem inżynierów poligrafów do zainteresowania tym problemem. Od 2013 roku można także zdobywać Kartę Zawodową Inżyniera.
FEANI
Europejska Federacja Narodowych Stowarzyszeń Inżynierskich FEANI – Féderation Européenne d'Associations Nationales d'Ingenieurs – została utworzona w 1951 roku z siedzibą w Paryżu. Od maja 1997 siedzibą FEANI jest Bruksela.
Celem Federacji jest umacnianie tożsamości zawodowej inżynierów w Europie, sprzyjanie większej jedności inżynierów europejskich i swobodnemu przepływowi inżynierów w Europie i świecie, podnoszeniu rangi zawodu inżyniera w społeczeństwie oraz jego odpowiedzialności wobec społeczeństwa, dążenie do zapewnienia wysokiego poziomu kształcenia inżynierów, ułatwianie wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych inżynierów europejskich oraz zabezpieczanie, ochrona i promowanie zawodowych interesów inżynierów.
Federacja zrzesza obecnie 32 kraje; jednym z nich (od 1992 r.) jest Polska. Federacja zrzesza zawodowe stowarzyszenia inżynierów – z każdego kraju po jednym – i stanowią one tzw. Narodowe Komitety FEANI.
Polskę w FEANI jako Członek Narodowy reprezentuje Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych Naczelnej Organizacji Technicznej.
FEANI posiada status konsultatywny UNESCO, UNIDO oraz Rady Europy i współpracuje z Komisją Europejską w sprawach zawodu inżyniera oraz uznawania dyplomów dla celów akademickich i zawodowych.
Inżynier Europejski – EUR ING
Tytuł Inżyniera Europejskiego jest nadawany przez FEANI. Mogą go uzyskiwać absolwenci uczelni wyższych posiadający dyplom ukończenia, odpowiedni staż pracy zawodowej oraz będący członkami jednego ze stowarzyszeń naukowo-technicznych zrzeszonych w FSNT NOT, a więc także członkowie Sekcji Poligrafów SIMP.
Tytuł zawodowy Inżyniera Europejskiego – EUR ING może uzyskać wyłącznie inżynier czynny zawodowo, bez ograniczeń wiekowych, który jest zrzeszony w narodowej organizacji członkowskiej FEANI i:
n ukończył uczelnię techniczną, kierunek studiów dziennych znajdujących się w indeksie FEANI i posiada dyplom;
n posiada odpowiednie, udokumentowane doświadczenie inżynierskie – min. 7 lat łącznie z nominalnym czasem trwania studiów, zawodowe doświadczenie na stanowiskach inżynierskich oraz odpowiedni dorobek w zawodzie inżyniera;
n wykazuje się znajomością przynajmniej jednego z języków FEANI (angielski, francuski lub niemiecki);
n zobowiązuje się do przestrzegania Kodeksu Etycznego FEANI;
n złożył dokumenty w Polskim Komitecie Narodowym ds. FEANI i ds. Rejestru FEANI i uiścił opłatę rejestracyjną.
Komitet Narodowy przekazuje zaopiniowane wnioski do Europejskiego Komitetu ds. FEANI. Inżynier, któremu przyznano tytuł Inżyniera Europejskiego, otrzymuje dyplom i certyfikat EUR ING oraz zostaje wprowadzony do centralnego Rejestru Inżynierów Europejskich. Daje to prawo używania tytułu Inżynier Europejski w języku kraju –członka FEANI oraz używania tytułu zawodowego EUR ING, jednolitego we wszystkich krajach członkowskich FEANI, łącznie z tytułem ojczystym.
Tworzenie Rejestru Polskich Inżynierów Europejskich trwało w latach 90. XX wieku dwa lata i po wizytacji ekspertów FEANI w 1993 r. w polskich uczelniach akredytację przez FEANI uzyskało 26 uczelni, w tym 14 politechnik.
Ogółem do końca 2012 roku tytuł EUR ING uzyskało w Europie ponad 32 000 inżynierów.
W Polsce tytuł Inżyniera Europejskiego posiada 337 inżynierów z 17 stowarzyszeń naukowo-technicznych na 39 sfederowanych w NOT, w tym z SIMP 62 osoby. Pierwsi polscy inżynierowie uzyskali dyplom EUR ING w 1994 roku.
Tytuł EUR ING gwarantuje poziom wykształcenia i kwalifikacji zawodowych inżyniera zgodnie ze standardami europejskimi, poparty przez 2 organizacje inżynierskie – narodową i europejską oraz nobilituje zawodowo przynależnością do wybranej elity inżynierów europejskich przestrzegających kodeksu etycznego FEANI. Jest ważnym czynnikiem ambicjonalnym – utwierdzając inżyniera w przekonaniu, że jest on dobrym inżynierem na poziomie europejskim oraz podnosi prestiż polskich firm zatrudniających inżynierów z tytułem EUR ING w kontaktach z partnerami zagranicznymi. Tytuł umożliwia zatrudnienie na stanowisku inżyniera za granicą bez nostryfikacji dyplomu. Tytuł jest preferowany przez niektóre firmy i uznawany nie tylko w Europie, lecz także w USA, Kanadzie i Australii.
Karta Zawodowa Inżyniera
Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT podpisała stosowne umowy z FEANI. Na tej podstawie Polska jako jeden z 9 krajów europejskich rozpoczęła w 2013 r. wydawanie Karty Zawodowej Inżyniera.
Według Dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego „Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy do wydawania europejskich legitymacji zawodowych. Organy te zapewniają bezstronne, obiektywne i terminowe rozpatrywanie wniosków o wydanie legitymacji… legitymacja ta jest niezbędna do ułatwienia czasowej mobilności i czasowego uznawania kwalifikacji w ramach systemu automatycznego uznawania kwalifikacji, a także do promowania uproszczonego procesu uznawania kwalifikacji w ramach systemu ogólnego”.
Specjalista zainteresowany uzyskaniem Karty Zawodowej Inżyniera wypełnia kwestionariusz aplikacyjny i dołącza do niego zeskanowane wszystkie potrzebne dokumenty. Kwestionariusz zawiera dane podstawowe, rodzaje ukończonych studiów, doświadczenia zawodowe i kształcenie uzupełniające.
Kartę zawodową inżyniera może otrzymać każda osoba posiadająca tytuł inżyniera oraz należąca do stowarzyszenia będącego członkiem FSNT NOT. Otrzymuje ona podstawową kategorię A1. Ukończenie studiów magisterskich i doktoranckich nie jest obowiązkowe do otrzymania karty. Doświadczenie zawodowe oraz ukończenie dodatkowych kursów jest mile widziane, ale nieobowiązkowe.
Karta Zawodowa Inżyniera ma ujednoliconą dla wszystkich krajów członkowskich postać opracowaną przez FEANI w formie plastikowej legitymacji wielkości dowodu osobistego i zawiera następujące informacje: nazwisko i imię, kraj, datę urodzenia, numer karty i datę jej wydania, datę ważności oraz przyznane kategorie: A1, A2, A3 – w zależności od stopnia ukończonych studiów; B1, B2, B3 – w zależności od doświadczenia zawodowego zdobytego w przedsiębiorstwie produkcyjnym prywatnym lub państwowym, w usługach lub we własnej firmie; C1, C2, C3 – potwierdzające rodzaj zaliczonego kształcenia uzupełniającego oraz logo FEANI i logo NOT.
Wszystkie dane posiadacza Karty będą przechowywane w specjalnie utworzonym Narodowym Rejestrze Inżynierskim, który jest zobowiązany do przekazywania uaktualnionych informacji do bazy danych FEANI w Brukseli.
Dotychczas od podpisania umowy NOT-FEANI – 5.10 2012 r. 31 polskich fachowców uzyskało Kartę Zawodową Inżyniera.
Wydaje się, że zdobycie tytułu Inżyniera Europejskiego oraz Karty Zawodowej Inżyniera powinno być również ambicją polskich inżynierów poligrafów. Istniejąca ponad 2,5-tysięczna inżynierska kadra z poligraficznym wykształceniem zagranicznym i w większości krajowym powinna się zainteresować tym problemem, tym bardziej, że w Rejestrze FEANI są m.in. Politechnika Krakowska, Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska, a także uczelnie zagraniczne: Technische Hochschule Leipzig, Technische Universität Chemnitz, Fachhochschule für Druck Stuttgart.
Działalnością w tym zakresie powinny zająć się odpowiednie uczelnie, instytucje i przede wszystkim Sekcja Poligrafów SIMP oraz jej komórki organizacyjne. Ciekawe, kto z polskich inżynierów poligrafów będzie pierwszym Inżynierem Europejskim lub uzyska Kartę Zawodową Inżyniera.
Dokładniejsze informacje w tym zakresie można uzyskać w NOT w Dziale Współpracy z Zagranicą i Doskonalenia Zawodowego oraz w Głównej Komisji Karty Zawodowej Inżyniera i Specjalizacji Inżynierów.
