Po drugiej stronie arkusza

6 gru 2016 14:56

Przebijanie i prześwitywanie farby to odrębne zjawiska, choć problemy przez nie spowodowane są wizualnie do siebie zbliżone. Powodują one zaciemnienie odwrotnej strony arkusza oraz zaburzenie właściwej jego jakości i czytelności. Przebijanie farby na drugą stronę arkusza zdarza się w druku arkuszowym stosunkowo rzadko. Do takiego zjawiska może dochodzić szczególnie podczas drukowania na podłożach niepowlekanych o niskiej jakości. Farba naniesiona na arkusz nadmiernie wsiąka w jego powierzchnię, przenika na drugą stronę i staje się tam widoczna. Papiery niepowlekane charakteryzują się na ogół dużą porowatością, a tym samym chłonnością. W niektórych przypadkach część porów może przechodzić na wylot na drugą stronę i tworzyć tym samym mikroskopijne dziurki w powierzchni. Problem ten nasila się szczególnie podczas stosowania papierów o niskiej gramaturze. Jeśli zastosowane do drukowania podłoże musi posiadać niską gramaturę, korzystniej jest stosować papiery pigmentowane, które mają bardzo cienką warstwę powlekającą, zapobiegającą nadmiernej wsiąkliwości. Jeśli do zadrukowywania tego typu podłoża zastosuje się farbę zbyt rozrzedzoną, o niskiej lepkości, to przeniknie ona z łatwością na drugą stronę arkusza i spowoduje, że druk nie będzie spełniał wymagań jakościowych. W takim przypadku należy stosować farby o wyższej ciągliwości i unikać dodatków past rozrzedzających. Ważne jest również zapobieganie nadmiernemu emulgowaniu farb, które powoduje redukcję ich lepkości i ciągliwości. Korzystne jest także zminimalizowanie ilości farby nadawanej na tego typu podłoża. Jeśli to możliwe, należy wprowadzić korektę nafarbiania na etapie przygotowalni, a jeśli nie, to należy zastosować farby o wysokiej intensywności. Prześwitywanie farby przez arkusz nie jest spowodowane jej przesiąkaniem, ale zbyt dużym stopniem przezroczystości podłoża drukowego. Druk z jednej strony arkusza staje się wtedy widoczny na jego odwrotnej stronie. Przezroczystość papieru zależy od surowców zastosowanych do jego produkcji, które charakteryzują się zróżnicowanym stopniem przezroczystości. Najbardziej przezroczyste są włókna celulozowe, następnie roślinne, z drzew liściastych, iglastych, słomy aż do nieprzezroczystego ścieru i mas półchemicznych. Wpływ na przezroczystość ma również zawartość wypełniaczy w papierze. Im jest ich więcej, tym większa jego nieprzezroczystość. Istotne znaczenie ma zawartość powietrza w strukturze papieru. Wraz z rosnącą jego ilością zwiększa się również stopień przezroczystości. Oczywiście ważna jest także gramatura podłoża. Jeśli papier o stosunkowo niskiej gramaturze będzie bardzo porowaty, to prawdopodobieństwo, że farba stanie się widoczna na drugiej jego stronie, jest bardzo wysokie. Podobnie jak w przypadku przebijania farby na drugą stronę arkusza, do drukowania na tego typu podłożach zaleca się stosowanie ograniczonej ilości farby. Najlepsze do tego celu są farby o wysokiej intensywności. Zbyt duża ich ilość zwiększa zawsze ryzyko prześwitywania. Ciągliwość farby również powinna być w miarę wysoka. Nie należy stosować dodatków past rozrzedzających, trzeba także kontrolować właściwy stopień emulgowania farby z roztworem zwilżającym. Artykuł sponsorowany Fragment książki Ewy Rajnsz „Barwy druku. Offset arkuszowy”