Każda śmierć spada na nas jak grom z jasnego nieba. A ta nieoczekiwana tym bardziej. 3 listopada 2020 roku odszedł od nas Tadeusz Chęsy, kolega i przyjaciel, dla mnie ikona polskiej poligrafii.
Kiedy poznaliśmy się? W 1997 roku na łamach „Wydawcy” zamieściłem wywiad z Tadeuszem. To może wtedy? Ujął mnie wówczas swoją bezpośredniością, wiarą w to, co robi, ogromnym optymizmem i jakimś wówczas, a nawet dziś, niespotykanym społecznikostwem – taki trochę dr Judym Żeromskiego. Pozkal wówczas dopiero aspirował do czołówki polskich drukarń dziełowych. Rok wcześniej Tadeusz wykupił postawioną w stan upadłości Drukarnię Kujawską – zakład Związku Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Wcześniej pracował tam jako główny mechanik, drukarnię więc znał doskonale. Połączenie prowadzonego przez niego Zakładu Poligraficzno-Wydawniczego Pozkal z Drukarnią Kujawską dało początek znanego nam dziś Pozkalu, jednej z najnowocześniejszych drukarń dziełowych w kraju.
Doskonale pamiętam spotkanie z Tadeuszem, na które zostaliśmy zaproszeni wspólnie z ówczesnym red. naczelnym Poligrafiki śp. Apolinarym Brodeckim. Przy smacznej kolacji Tadeusz narzekał, że ma problemy z przyjęciem go przez brać poligraficzną. A my, no cóż... Radziliśmy poczekać, tłumacząc, że to dość zamknięte środowisko, ale że praca, w tym działania na rzecz całego środowiska poligraficznego, sukcesy drukarni zmienią nastawienie do niego.
Pamiętam, jak Tadeusz zaimponował mi szacunkiem, z jakim podejmował wiekowego przecież już kolegę Brodeckiego – dżentelmen w każdym calu.
A co do tego społecznikowania, to proszę mi pokazać drukarnię, która w dzisiejszych czasach ma swoją Izbę Pamięci. A Tadeusz taką założył u siebie. Drukarnia co rok organizuje Dzień Drukarza; gdy jest to możliwe z pochodem przez miasto, chrztem drukarskim, z festynem. Miałem przyjemność dwukrotnie brać w nim udział. Kto teraz zaintonuje hymn drukarni „Szanujmy się...”? Tadeusz podrywał nim do zabawy swych gości w Filharmonii Inowrocławskiej podczas uroczystości zakładowych, koncertów wieńczących organizowane przez niego konferencje branżowe, w tym przeprowadzoną z rozmachem Ogólnopolską Konferencję Poligrafów „Polski przemysł poligraficzny w perspektywie przystąpienia do Unii Europejskiej” (2002 rok).
Od 2006 roku Tadeusz był prezesem Sekcji Poligrafów SIMP – wybrany jednogłośnie (jedyny kandydat) godnie reprezentował środowisko inżynierów i mechaników w tym trudnym dla wszystkich organizacji branżowych czasie. Próbował zintegrować branżę, inspirował działania Sekcji w całym kraju. Ostatnio czuł się nie najlepiej, chciał już oddać stery Sekcji w inne ręce. Ale bardziej godnego od niego nie było.
Kilka lat temu Tadeusz oddał rządy w drukarni synowi – Arturowi, samemu poświęcając się prowadzeniu uzdrowiska „Solanki”. O poligrafii, oczywiście, nie zapominał, poświęcając czas między innymi Sekcji Poligrafów SIMP, a w ramach Inowrocławia Naczelnej Organizacji Technicznej, działaniom charytatywnym w zakresie wspierania inowrocławskich instytucji, bezinteresownego niesienia pomocy fundacjom, lokalnym szkołom i parafiom. Miasto odwdzięczyło mu się w roku ubiegłym przyznaniem zaszczytnego tytułu Honorowy Obywatel Miasta Inowrocławia.
W mojej pamięci Tadeusz pozostanie jednak jako ciepły, kochający ludzi i życie człowiek, którego darzyłem i darzę wielkim szacunkiem.
Andrzej Palacz
red. naczelny magazynu „Wydawca” i portalu wydawca.com.pl