Żółknięcie druków – część II

6 gru 2016 14:53

Żółknięcie druków to jeden z najczęściej występujących problemów w procesie drukowania. W pierwszej części artykułu zostały opisane przyczyny powstawania zarówno żółknięcia całopowierzchniowego, jak i tzw. kontaktowego (częściowego). W części drugiej przedstawiono sposoby zapobiegania temu zjawisku oraz badania odporności druków na żółknięcie. W celu zapobiegania powstawaniu żółknięcia lub zminimalizowania jego skutków należy przestrzegać następujących wskazówek: n Do drukowania należy stosować farby, które utrwalają się raczej przez wsiąkanie w podłoże niż oksydacyjnie. Niestety, w niektórych wypadkach nie jest to możliwe, szczególnie wtedy, kiedy od gotowych druków wymagane są wysoka odporność na ścieranie i dobry połysk. Reakcję żółknięcia producent farb może zoptymalizować przez właściwy dobór surowców zastosowanych do produkcji, np. eliminując z receptur żywice alkidowe. n Korzystne jest zredukowanie grubości nadawanej warstwy farby. Dlatego należy przy obszarach o wymaganym wysokim nasyceniu wprowadzić korektę nafarbiania już na etapie przygotowalni. Im cieńsza jest warstwa farby naniesiona na podłoże, tym mniej ubocznych produktów rozpadu powstaje podczas jej schnięcia oksydacyjnego. Najlepiej jest stosować farby o podwyższonej intensywności. n Należy zrezygnować z dodatków do farb, szczególnie suszek. n Zalecane jest wietrzenie stosu, ponieważ prowadzi do usuwania lotnych produktów rozpadu. n W przypadku konieczności uszlachetniania gotowych druków nie zaleca się stosowania lakierów olejowych z uwagi na ich oksydacyjny mechanizm utrwalania. Należy stosować lakiery dyspersyjne, które nie powodują żółknięcia, ponieważ wysychają głównie przez wsiąkanie w podłoże. Trzeba pamiętać, że farby zastosowane do drukowania w takim przypadku muszą posiadać odpowiednie cechy odporności na działanie alkaliów i rozpuszczalników. n Do uszlachetniania powierzchni druków można też zastosować lakiery utrwalane promieniami UV, które nawet w przypadku nanoszenia grubych warstw pozostają transparentne i nie wykazują tendencji do żółknięcia. Należy również uwzględnić skłonność zastosowanego podłoża do żółknięcia, którą można sprawdzić w testach laboratoryjnych (pomiar zażółcenia za pomocą spektrofotometru zgodnie z normą DIN 6167). Oznaczanie odporności na żółknięcie kontaktowe Do badania odporności druków na żółknięcie i żółknięcie kontaktowe spowodowane przez farbę lub papier potrzebna jest odbitka próbna. Należy ją wykonać na urządzeniu do badania drukowności, a na badane podłoże nanieść farbę w ilości 3,0 g/m2 ± 0,15%. Na tak wykonanej odbitce próbnej kładzie się czysty pasek tego samego papieru. Po 5 minutach od nadrukowania warstwy farby odbitkę wkłada się wraz z czystym paskiem papieru pomiędzy 2 płyty szklane i całość przechowuje przez 24 godziny w temperaturze 50°C. Następnie ocenia się stopień czystości niezadrukowanego paska papieru w miejscach, w których doszło do kontaktu z farbą. Oceny dokonuje się wizualnie lub za pomocą spektrofotometru. Opracowano na podstawie materiałów firmy Michael Huber Polska Artykuł sponsorowany