Zrywanie powierzchni podłoża drukowego – część III

6 gru 2016 14:53

Jako zrywanie powierzchni określa się umownie ogół zjawisk, które powodują uszkodzenie warstwy wierzchniej papieru lub kartonu. W procesie drukowania dochodzi czasem do pękania i odrywania fragmentów warstwy powlekającej papier, wyrywania pojedynczych włókien z papierów niepowlekanych, nadrywania powierzchni lub odrywania się warstwy celulozowej w przypadku kartonu. Badanie odporności na zrywanie Skłonność podłoża do zrywania powierzchni można zbadać przy użyciu specjalnego testu. Pozwala on również na ocenę formy, w jakiej uszkodzenie powierzchni występuje. Może ono pojawiać się na przykład jako pękanie warstwy powlekającej, wyrywanie poszczególnych włókien lub nadrywanie powierzchni. Badanie odporności na zrywanie powierzchni papieru przeprowadza się za pomocą urządzenia do badania drukowności firmy Prüfbau. Jeśli jest ono wyposażone dodatkowo w system do wstępnego nawilżania, to można podczas jednego testu oznaczyć odporność na zrywanie powierzchni papieru zarówno na sucho, jak i na mokro. W tym celu zadrukowaną próbkę papieru zwilża się wstępnie w połowie jej szerokości. Do badania używa się 4 rodzajów specjalnych farb testowych – o niskiej, średniej, wysokiej i bardzo wysokiej ciągliwości. Na paski badanego papieru nanosi się znormalizowaną ilość farby, która wynosi 0,19 cm3. Taką ilość farby stosuje się do testów zarówno na papierach powlekanych, jak i niepowlekanych. Roztwór zwilżający stosowany do badania powinien być identycznej jakości jak stosowany w produkcji, tak aby warunki testu były jak najbardziej zbliżone do rzeczywis-tych. Roztwór należy dodać w ilości 0,01 cm3 dla papierów powlekanych i 0,03 cm3 dla papierów niepowlekanych. Do testów odporności na zrywanie w drukowaniu arkuszowym badany papier powinien być przycięty tak, aby włókna układały się w poprzek próbki. Na urządzeniu Prüfbau wykonuje się kolejno odbitki farbami testowymi o różnym stopniu ciągliwości. Prędkość drukowania powinna wynosić 1,0 m/s. Przy stałej prędkości drukowania odporność na zrywanie można ocenić łatwiej i szybciej. Badanie to przeprowadza się czasem przy wzrastającej szybkości drukowania i oznacza prędkość, przy której zjawisko zrywania powierzchni się rozpoczyna. Otrzymane odbitki ocenia się wizualnie lub przy użyciu mikroskopu, określając, przy której farbie następuje zrywanie powierzchni w postaci pojedynczych włókien, ich pękania lub zrywania fragmentów warstwy powlekającej. W praktyce zdarza się, że pomimo pozytywnych wyników testów laboratoryjnych podczas procesu drukowania dochodzi jednak do zrywania powierzchni. Może się to zdarzyć w przypadku, kiedy papier lub karton charakteryzuje się szczególnie wysoką wsiąkliwością. W takim wypadku zrywanie powierzchni następuje najczęściej w pierwszych dwóch zespołach drukujących. Czasem zdarza się, że papiery o wizualnie zbliżonej jakości powierzchni w badaniu mogą wykazywać odmienną podatność na zrywanie. Artykuł sponsorowany Fragment książki Ewy Rajnsz „Barwy druku”